Kirkjuritið - 01.01.1962, Page 19

Kl RKJURITIÐ 13
glata aldrei trausti á gildi trúarinnar, þótt barnstrúin verði í
ýnisu að þoka fyrir nýjum viðhorfum.
Ég verð að játa, að á skólaárum mínum hafði ég lítil tengsl
við kirkjulega starfsemi, en samt tel ég mig ekki hafa glatað
trúnni á andleg verðmæti og allra sízt á gildi bæna fyrir cigin
sálarheill“.
MótaSi nokkur sérstakur maSur, félagsskapur eSa reynsla
lífsskoSun þína?
„Mér er ljúft að viðurkenna, að ég hef kynnzt mörgum
ágætismönnum um ævina, bæði lærifeðrum mínum í skóla og
skólasystkinum, húsbændum í starfi og samstarfsfólki og öðr-
um góðum vinum að ógleymdum tryggasta lífsförunautnum.
Margt vildi ég geta tamið mér af háttum þessa fólks og tileink-
að mér af lífsviðhorfum þeirra. Yonandi hefur mér tekizt eitt-
hvað af því, en tvímælalaust held ég, að foreldrar mínir hafi
öðrum frenmr mótað lífsskoðun mína.
Ég hef skilið það betur, eftir að ég komst til fullorðins ára
og þurfti sjálfur að sjá fjölskyldu farborða í þjóðfélagi marg-
háttaðra trygginga og mikillar vinnu, live erfitt það lilýtur
að liafa verið fyrir fólk í sjávarþorpunum á Suðurnesjum að
framfleyta sér og sínum oft og tíðum stóru fjölskyldum á þeim
krepputímum, sem voru, er ég var á barnsaldri. Hvernig varð-
veitti fólkið þetta góða skap, tiltölulega öfundarlausu sam-
búð og mikla hjálpsemi? Það er trú mín, að siðferðisboðskap-
ur kristinnar trúar, boðaður í kirkjum og á heimilum þessara
staða í orði og verki hafi lagt því til tvennt hið síðarnefnda
og bænalíf fólksins sjálfs, sem leiddi til mikils guðstrausts og
sálarróar, liafi að nokkru gefið þeim góða skapið og dagfars-
prýðina.
Guðstraust foreldrá minna héfur vafalaust bægt mörgum
skugganum frá lífi jieirra sjálfra og jiá um leið frá lífi okkar
harnanna“.
VirSist þér „menntamenn“ nú á tímum almennt talaS áhuga-
litlir um trú og heimspeki, og þá af hverju?
„Ef stjórnmál eru undanskilin, þá minnist ég varla heitari
umræðna með almennari þátttöku á fundum, sem ég hef sótt,