Kirkjuritið - 01.01.1962, Page 33

KIRKJURITIÐ
27
vandi á höndum, er þeir eiga að taka við öllum þessum sæg
landa sinna austan að, greiða fyrir þeim, útvega þeim at-
vinnu og hjálpa þeim til að grundvalla framtíð sína í nýju
unthverfi. — Fyrst er flóttafólkinu veitt viðtaka í flóttamanna-
búðum, eins og þeim, sem ég sá í Gieszen. Þar fara fram rétt-
arhöld yfir hverjum einstaklingi fyrir sig. Þar leggja menn
fram skjöl sín og skilríki, eftir því sem unnt er, og gera grein
fyrir ástæðunni fvrir því, að þeir tóku sig upp að heiman.
Engir eru sendir aftur, nema í fyrsta lagi afbrotamenn, í öðru
!agi menn, sem hlaupa frá heimilum sínum, konum og börn-
um, án þess að vera í hættu staddir sjálfir, og loks opinberir
starfsmenn kommúnistaflokksins. — Aftur á móti fá póli-
tískir flóttamenn landsvist,. Sé einhver vafi á því, að menn
hafi haft góðar og gildar ástæður til flutningsins, eða eitt-
hvað annað er athugavert, þá fá þeir vist í flóttamannabúð-
um, sem komið hefur verið upp á nokkrum stöðum í landinu.
1 slíkar búðir hef ég ekki komið, en af annarra frásögn dreg
eg þá ályktun, að þar sé ekkert sældarlíf, þrengsli mikil og
húsakynni engan veginn fullnægjandi. Fvrir nokkrum árum
hirtist í Kirkjuritinu stutt grein eftir norskan guðfræðistúd-
ent, sem þar hafði unnið, sem sjálfboðaliði. — I slíkum búð-
um hafa bæði einstaklingar og fjölskyldur búið, jafnvel árum
saman, og er það biðin sjálf, sem því verður mesta kvölin.
Ég minnist á þetta hér, svo að menn sjái, að ríkisstjórn og
valdhafar Vestur-Þýzkalands gera sér að minnsta kosti far
um að draga úr flóttamannastraumnum með því að hafa
nokkurt eftirlit með því, að menn hafi fulla ástæðu til að
flýja land eða héröð, sem þeir áður bjuggu í. — Þegar dóm-
stóll hefur úrskurðar, að maður skuli fá landvist, er honum
vísað til einhvers sérstaks lands innan Sambandslýðveldisins,
og eru vinnumiðlunarskrifstofur settar á stofn til að útvega
þeim vinnu. Er þá jafnan farið sem mest eftir óskum mann-
anna sjálfra, en hó er skift milli landanna eftir ákveðnu hlut-
falli, til þess að ekki sé hætta á, að allir ryðjist inn í sömu
borgir eða bvggðarlög. I þessu starfi nýtur sín all-vel hin
kunna skipulagsgáfa Þjóðverja.
Nú vík ég aftur til þess, er frá var horfið', þegar ég kom inn
í flóttamannabúðirnar í Gieszen einn kaldan góðviðrisdag í
apríl vorið 1960. Fyrst fór ég til prestsins, sem þar starfar.