Kirkjuritið - 01.09.1976, Qupperneq 33

^rátt gaf skrifari ábótans, sem var
au9sýnilega glettinn gáfumaSur, þá
fyrirskipun í eldhúsinu, aS Awakum
skyldi kvaddur fram, og hann kom þá
líka samstundis.
Hann kom inn um eldhúsdyrnar, og
V|rtist hafa verið að gera að gamni
Slnu við menning þar, um leið og hann
9ekk um. Hann kom inn hlæjandi, og
V|Ö heyrðum hlátur hinna, sem í eld-
húsinu voru.
^bótinn sagði: „Settu þig þarna
Awakum, fyrst þú hefir ekkert fyrir
stafni þessa stundina. Hér eru komn-
'r Qestir frá Aþenu og Þýzkalandi, og
heir vilja tala við þig. Fáðu þér glas
af vini með okkur, ef þú vilt.“
Awakum hnykkti höfði afturábak,
Urn leið og hann hafnaði boðinu, ýtti
Vlnglasinu til hliðar, og mælti: „Saló-
^non konungur segir: „Gefið þeim vín,
Sem hryggir eru, að þeir megi gleyma
aonum sínum, og hætta að kenna í
hrjósti um sjálfa sig. Ég er alls ekki
^9gur í kvöld og reyndar aldrei, eins
9 Þú veizt. Þegar menn eru þung-
^ndir hljóta þeir auðvitað að drekka.
Qar Sem þið hafið allir drukkið, eins
þfg ^ se ^ið hati® 9ert’ Þá eru®
auðvitað hörmum hlaðnir, annars
^Vkkjuð þis ekki. En ég drekk ekki,
þag^f e9 Þefi enga þörf fyrir
vig Þessu var ekki mikið að segja;
þ hiógum að þessu, enda þótt okkur
nokkuð nærri okkur höggvið.
h otinn hló líka, en það var eins og
p|.nn viidi segja: Hvað er um að tala?
nið er ekki svo fjarri lagi...
Urrí' ^^kkið þið þá,“ sagði Awak-
einsennfremur’ ”Skái- Gerist drukknir,
°9 spámaðurinn segir, en ekki í
víni. Riðið á fótunum, en ekki af
brennivínsdrykkju. Þegar dagur Drott-
ins kemur opnast lyndir fjallanna, og
sætur svaladrykkur flæðir yfir löndin.“
Við tókum eftir því, að hann tilfærði
ritningarstaði samkvæmt Sjötíumanna
þýðingunni, þ. e. forn-grísku þýðing-
unni, en annars mælti hann á þjóð-
tungu samtíðarinnar. Raunar var það
svo, að þessi einkennilegi, helgi maður
tilheyrði þeim mjög fámenna flokki
manna, sem kunna alla ritninguna,
bæði testamentin, utanbókar. Slíkir
menn fyrirfinnast enn í Austurlöndum,
bæði á meðal kristinna manna og
Búddamunka, sem kunna allar sínar
helgu bækur reiprennandi utanbókar
eins og Faðirvorið, og þurfa því ekki
á prentuðum bókum að halda. Þó ber
þess að gæta, að slík utanbókarkunn-
átta er í sjálfri sér engin trygging fyrir
lærdómi, helgun lífernis eða varfærni
í orðum, eins og líka kom í Ijós í
orðaskiptum munkanna, þegar annað
kom til greina en utanbókarlærdómur-
inn einn. En það var ekki hægt annað
en taka eftir því, hvernig töturmennið
við lægri borðsendann beitti vopnum
anda síns.
Enda þótt hann sæti við þann borðs-
endann, sem var fjarlægari okkur og
óæðri, varð einmitt sá borðsendinn,
sem hann sat við, háborðið sjálft inn-
an stundar. Þarna sat hann, bólugraf-
inn í andliti og með raufaraugu. Kamb-
ur eða greiða hafði augsýnilega ekki
komið nálægt hári hans eða skeggi
um langan aldur, kanske aldrei. Aftan
á höfðinu hafði hann tötralegan gráan
flókahatt, og hann var ekki að hafa heilt
fyrir því að taka ofan fyrir þessum
herrum, sem viðstaddir voru. Útlit hans
191