Kirkjuritið - 01.09.1976, Blaðsíða 35

Við höfðum oft undanfarna daga
talað um mynda- og líkneskjadýrkun
9dsk-kaþólsku kirkjunnar, og nú hóf
Lewar máls á því á ný. Samstundis
tók Awakum að tilfæra langa kafla úr
ritum kirkjufeðranna þar, sem þeir
halda því fram, í beinni andstöðu við
Lseði Gamla testamentið og kenningar
páls postula, að maðurinn geti aðeins
9ert sér grein fyrir tilveru Guðs sem
Persónulegrar veru, með myndum og
áþreifanlegum hlutum.
>,Hann er margfróður“ sagði Lewar,
n®sta undrandi, er hann hafði hlustað
a Þessa ræðu, „hann veit margt, sem
aðeins háskólakennarar þekkja til.“
^n hann hefði mátt bæta við: Hann
^efir hugboð um margt, sem hinir
Wfa. þag er Sjtt hvað, hugboð, eða
vitneskja. Hið fyrra er byggt á brjóst-
Vlti> en hið síðara á staðreyndum.
Awakum hafði byggt lífsskoðun sína
°9 almenna afstöðu á hugboði. Hann
t. d. glöggt hugboð um það,
Lvaða afstöðu heimurinn tekurtil sálu-
hjálplegra efna, en um allt hitt vissi
nann ekki neitt og kærði sig ekki um
a® fræðast um veraldleg áhugamál.
®amt virtist hann gera sér grein fyrir
Vlsindalegri þróun nútímans. „Vísinda-
e9 þekking“ sagði hann „lætur sér
nasgja þurrar staðreyndir, og þegar
Pær eru birtar á prenti fagna fræði-
rnenn sinni sáluhjálp og uppstigningu,
eru frá sér numdir af hrifningu. Menn
J'llia alltaf vita meira og meira, en
e9ar öllu er á botninn hvolft, vita
^enn ekki mikið. Það litla, sem menn
Vlta> verður þeim oft til bölvunar, að
n^'ánsta kosti skapar það þeim enga
Sanna gleði eða varanlega gæfu.“
^ei, öll veraldarvizka var þessum
pater ekstatikus lítils virði, í saman-
burði við það að þekkja Guð. Þekk-
ingin á því, sem ekki er ómaksins vert
að kynnast, en er þó hið mesta keppi-
kefli manna, átti engan hljómgrunn í
sál þessa manns.
,,Ég hefi tæmt sjálfan mig vegna
Krists," sagði hann. „Það er ekkert til
í mér nema Kristur, Kristur og gleðin.
Fátæktin er fögur, ágæt. Hún gerir
mann léttan og fleygan, hún tæmir
mann, og maðurinn verður að vera
tómur, til þess að Kristur geti tekið
sér bústað í honum. Er það kannske
ekki nauðsynlegt, að keraldið sé tómt,
ef á að fylla það hreinu vatni? Það er
ekki erfitt að skilja þetta. Eða er það
stundum næsta erfitt?“
Nei, það er eiginlega ekki erfitt að
skilja það. Ég leit í kring um mig á
veizlugestina; það var ekki að sjá á
svipþrigðum þeirra, að þeir þekktu
aðra betri leið. Ef andlitssvipur þeirra
túlkaði eitthvað, þá var það ef til vill
helzt öfund, og vonbrigði. Ráðgátan
var svo einföld, — svo óendanlega
einföld, en samt svo órafjarri, og allir
höfðum við, hver á sinn hátt, vanrækt
að leita hennar.
Aðspurður um það, hvernig hann
hefði komizt yfir svo víðfeðma og
djúpstæða þekkingu á ritningunum og
og ritum kirkjufeðranna, svaraði hann
því, að hann hefði beðið Guð óaf-
látanlega að upplýsa sig. Af eigin
kröftum hefði hann verið alls ómegn-
ugur, en þessum fróðleik hefði verið
helt í sig, smátt og smátt fyrir áhrif
bænarinnar og verkun Heilags anda.
Í einverunni hefði svo loks gripið sig
sú hugsun, að hann væri að eyða ævi
sinni til einskis. Hann vildi uppfrá því
193