Kirkjuritið - 01.09.1976, Qupperneq 37

nidarminning
Séra Jóns Þorvaldssonar á Stað
F. 26. ág. 1876, d. 31. des. 1938
Staður á Reykjanesi hefur lengi verið
rnerkt og annálað prestssetur og þar
hafa löngum setið merkir prestar. Einn
af Þeim var séra Jón Þorvaldsson, sem
át‘i aldarafmæli 26. ágúst s. I. For-
elcirar hans voru séra Þorvaldur
Stefánsson, prestur í Hvammi í Norð-
Urárdal og kona hans Kristín Jóns-
^óttir síðar kona séra Bjarna Símonar-
sonar á Brjánslæk. Ólst upp í Hvammi
^ar til faðir hans dó, síðan mest með
^óður sinni. — Varð stúdent 1894, út-
skrifaðist úr Prestaskólanum 1897.
Stundaði kennslustörf á ýmsum stöð-
Urn næstu ár. Dvaldist í Danmörku
1899—1901, stundaði sönglist og
ynnti sér kirkjulegt líf. Vígðist til
^taðarprestakalls 12. júní 1903. Sama
ar kvæntist hann Ólínu Snæbjarnar-
óóttur hreppstjóra Kristjánssonar í
Hergilsey á Breiðafirði.
Börn þeirra hjóna voru: Snæbjörn,
ó i bernsku, Snæbjörn bóndi á Stað,
a9nheiður, húsfreyja og Kristján, lög-
ra2ðingur, dáinn. Þau ólu upp tvö
°sturbörn: Ingibjörgu Árnadóttur, hús-
reyju á Miðhúsum og Jón Árna Sig-
UrSsson, prest í Grindavík.
séra Jón Þorvaldsson dó 31. des.
^ 58 og hafði þá þjónað Staðarpresta-
" ' ' 35 1/2 ár. Auk þess þjónaði
kall
i —w ‘ / t- ai. r\ui\ [jcoo wi iciv-m
gPn_n lengst af Gufudalssókn og um
ei3 Garpsdalssókn og Staðarsókn í
teingrímsfirði.
Staður á Reykjanesi er vildisjörð,
enda var búið þar rausnarbúi í tíð séra
Jóns og var hin ágæta kona hans
bónda sínum hin mesta stoð og stytta.
Staðarheimilið var annálað fyrir menn-
ingu og höfðingsskap, gestrisni og
góðsemi, og þótti þangað gott að
koma og þar að dvelja. Enda var mjög
gestkvæmt á Stað. Sóttu þau hjón
heim bæði innlendir og erlendir merk-
ismenn, fræðimenn og skáld, og sumir
komu oftar en einu sinni. Þar var öll-
um tekið með kostum og kynjum og
ekki farið í manngreinarálit, og miðl-
uðu þau hjón af nægtabrunni, bæði
efnalega og andlega.
En sérstaklega vil ég minnast séra
Jóns sem prests. Hann var fyrst og
fremst presturinn. Ungur hneigðist
hugur hans til þessa starfs. Hann öðl-
aðist heita og einlæga trú og trúar-
áhuga og vildi vera sendiboði drottins
á meðal safnaðanna. Og boðskapur
hans var ákveðinn. Þar kenndi ekki
hiks né efa. Hann vissi, að boðskapar-
ins var þörf. Þess vegna tók það hann
sárt, er heyrendur orðsins voru stund-
um færri en skyldi. Sumum kann að
virðast að séra Jón hafi verið þröng-
sýnn í trú sinni. En svo var ekki. Var
aðeins heill og ákveðinn. Hugur hans
var ætíð opinn. Hann las fádæma mik-
ið, en hann var vandur á lestrarefni og
hann las með íhygli og umhugsun.