Kirkjuritið - 01.09.1976, Qupperneq 79

4
I evkaristiunni boðum vér dauða
^rottins þangað til hann kemur. Þeg-
ar vér meðtökum forsmekk hins kom-
andi ríkis hans, þá lítum vér til baka
^eð þakkargjörð til þess, er Kristur
hefir gjört fyrir oss, vér mœtum honum
nalœgum á meðal vor og vœntum
birtingar hans á efsta degi í fyllingu
r'kis hans, þegar „ . . . sonurinn sjálfur
'e9gur sig undir þann, er lagði alla
h|uti undir hann, til þess að Guð sé
a|lt í öllu." (I. Kor. 15:28.) Þegar vér
homum saman umhverfis borð hans
við þessa sameiginlegu máltíð eftir
h°ði þessa sama Drottins og „höfum
blutdeild í hinu eina brauði", þá erum
Ver eitt í undirgefni vorri ekki aðeins
v'ð Krist, heldur og við hvert annað
°9 andspœnis verkefnum kirkjunnar í
heiminum.
★ ★ ★
Endurlausnardauði Krists og upprisa
ans áttu sér stað í eitt skipti fyrir
■ sögunni. Dauði Krists á krossin-
Urn- fullkomnun alls lífs hans í hlýðni,
Var hin eina fullkomna og algilda
°rn fyrir syndir heimsins. Það getur
, ' orðið nein endurtekning á því
Ue viðbót við það, sem Jesús fullnaði
í eitt skipti fyrir öll. Sérhver til-
r°un til að láta í Ijós tengsl milli (nex-
U^1 fórnar Krists og evkaristíunnar má
f,k’ verða til að dylja þennan höfuð-
Patf kristinnar trúar.1
puð hefir gefið kirkju sinni evkar-
ISt‘Una sem farveg, er boðar friðþœg-
ingarverk Krists á krossinum og gjörir
það virkt í lífi kirkjunnar. „ M i n n -
i n g i n " í þeirri merkingu, sem hún
var skilin í hátíðahaldi páskanna á
dögum Krists, — þ. e. að gera lifandi
og virkan í nútíðinni atburð hins
liðna, — hefir opnað gáttir til Ijósari
skilnings á sambandinu milli fórnar
Krists og evkaristíunnar. Minning ev-
karistiunnar er ekki eingöngu að
minnast liðins atburðar eða þýðingar
hans, heldur er hún virk boðun hinna
miklu dáða Guðs.
Kristur stofnsetti evkaristíuna sem
minningu (anamnesis) gjörvalls hjálp-
rœðisverks Guðs í honum. I bœn ev-
karistíunnar gjörir kirkjan sífellda
minningu dauða Krists. Limir Krists
sameinaðir ! Guði og sameinaðir inn-
byrðis gjöra Guði þakkir fyrir öll misk-
unnar verk hans og beiðast gœða og
gagnsemda þjáningar hans sakir allr-
ar kirkjunnar. Þeir verða hluttakendur
í þessum gagnsemdum og ganga til
þess samfélags, sem einkennist af
sjálfs-fórn hans. (. .. and enter into
the movement of his self-offering.)
6
Samneyti við Krist í evkaristíunni gjör-
ir ráð fyrir sannri nálœgð hans, sem
látin er í Ijós á virkan hátt með brauði
og víni, og verður í leyndardómi þess-
um líkami og blóð hans.2 Hina raun-
verulegu nálœgð ((real precence) lík-
ama hans og blóðs er aðeins hœgt
að skilja í samhengi við endurlausn-
arverkið, þar sem hann gefur sjálfan
sig og er sjálfur sáttargjörð, friður og
líf lýðs síns.
237