Kirkjuritið - 01.04.1977, Blaðsíða 45

Kirkjuritið - 01.04.1977, Blaðsíða 45
Sa9t einlægir og frómlundaöir menn, karlar og konur. En þeir eru afvega- •eiddir. Takið þeim með kurteisi og vinsemd, þegar þeir knýja dyra og bjóða rit sín til sölu og vilja ræða mál sín- Og sýnið þeim kristilega hjálp- semi, ef þeir eru einhvers þurfandi. En rökræður við þá um trúmál eru aiveg tilgangslausar. Þeir hamra að- e'ns á sundurlausum tilvitnunum í Biblíuna og slagorðum, sem engin rök bíta. Þess vegna er eðlilegast að vísa þessum óboðnu og stundum nokkuð áleitnu og þráu gestum á dyr, kurteislega og einarðlega. Því að þótt orðalag þeirra kunni í fljótu bragði að virðast biblíulegt og kristilegt, þa er óhætt að fullyrða, að það er ekki jesús Kristur, Guðs sonur, frelsari mannanna, sem þeir boða, það er ekki Guðs hjálpræðisorð, sem þeir flytja, heldur hafa þeir „snúið sér að ævin- týrum“ (2. Tím., 4, 4). Endurprentað með leyfi höfundar. Sitt lítið af hverju Jesús sér allt þetta fólk safnast um sig. Við erum þarna líka, þú og ég. Og hann sér, að fólkið er óglatt og friðlaust. Hví þá? Af þvi hu9ur'nn ®r svo margskiptur. Þetta fólk vill sitt lítið af hverju. T. d. svolitið af Guði. ug Þessi svolitla guðhræðsla er nóg til að hræra upp i samviskunni og svip a burt áhyggjuleysi sakleysisins. Það vill dálitla ögn af eilífðinm. n o e svo mikið, að hún valdi óþarfa umróti í sálinni eða valdi stefnuorey ingu að marki. Og það er einmitt þessi eilífðarögn, sem sviptir þa sa arro. Sá, sem sífellt slær úr og í, vafrar aftur og fram milli Guðs og heims, vil bera kápuna á báðum öxlum, vera Ijóssins barn að hluta og þessa heims barn að hluta, sá maður er sem dæmdur til að vera ohamingjusamur. i er nú það, að hann getur ekki lengur elskað, hatað, skemmt ser eða snuðað af öllu hjarta, því að innra nístir þessi áleitna spurmng. „Hvar stendur þú og hverjum augum lítur Guð allt bramboltið þitt? Er þa e hégóminn einber?" Annað er hitt, að hann getur ekki verið heill i bæninm heldur eða fengið að kynnast algleymi samfélagsins við Guð eða sma a friö eilífðarinnar. Til þess heldur hann of fast í veraldarvafstrið. Meðan hann biður, er hann með hugann við verkið, sem hann ætlar að fara að vinna, áhyggjurnar af viðskiptunum herja á eða funaurinn, sem hann Þarf að sækja það kvöldið. Svolítið af Guði og svolítið af eilífðinm — — slíkt kann ekki góðri lukku að stýra, því að þá fer eitthvað ur lagi 'nnra með mönnum, byrjar að naga og angra — og veldur eirðarleysi og óró. Sjá bls. 12. Dæmisagan um kostnaðinn. 43
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82

x

Kirkjuritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Kirkjuritið
https://timarit.is/publication/443

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.