Kirkjuritið - 01.04.1977, Síða 28

nefndi, að líta til mín. Þá sagði þessi
sama kona við mig, þegar Elna Stenius
var farin: ,,Ég öfunda ykkur báðar.
Þið eigið eitthvað, sem okkur skortir".
Það verður lítil þögn. Síðan segir
Aili, eins og við sjálfa sig:
— Þeim er svo í blóð borið að
halda saman.
Þegar ég hresstist, segir hún síðan,
flutti ég til Elnu Steníus upp á
Karmelfjall og sótti þaðan námskeiðið
hjá dr. Christi. Af honum lærði ég
býsna margt um gyðingdóminn. Hann
hafði starfað sem kristniboði á vegum
sama félags og systir Ester Juvelius.
Mín vegna lengdi hann námskeiðið
dálítið, því að hann hafði mikinn áhuga
á að fræða mig. Ég vissi heldur meira
um gyðingdóminn en hinir nemend-
urnir. Loks gaf hann mér talsvert af
minnisblöðum sínum og sagði, að ég
gæti fengið það hjá sér, sem ég vildi
af slíku og hefði þörf á. En ég þurfti
nú ekki svo mjög á því að halda, því
að ég átti aðgang að því í Jerúsalem
meðal Gyðinga sjálfra.
Gamall kristinn GySingur
í Jerúsalem var gamall, kristinn Gyð-
ingur, sem starfaði að kristniboði á
eigin vegum. Hann geymdi fyrir mig
pjönkur mínar, á meðan ég var í Haifa.
Hann kunni 11 eða 12 tungumál og
hafði málaskóla fyrir gyðingastúlkur.
Þá var fátækt mikil og hörgull á at-
vinnu, og stóðu þær þetur að vígi, ef
þær lærðu ensku eða önnur mál. Ég
kynntist þessum stúlkum hans og lét
hann í Ijósi þá von, að ég tæki þær
að mér, þegar hann féili frá. En þegaf
þar að kom, var orðið svo margt 1
kring um mig, að ekki var á það
bætandi.
— Hvaðan var þessi maður?
— Hann mun hafa verið upprunninn
í einhverju leppríki Rússlands. Hann
hafði gengið nærri því um þvera
Evrópu og búið í Þýzkalandi um skeið-
Hann hafði verið kvæntur maður, en
þau hjón höfðu ekki átt börn, svo
að þau tóku stúlkubarn í fóstur oQ
ólu það upp sem eigið barn sitt. Stúlk'
an vissi ekki, að þau voru ekki foi"
eldrar hennar, en þegar hún var orð-
in fimmtán, sextán ára sögðu þan
henni allt af létta. Þá reiddist hún
þeim svo, að hún fór að heiman, al'
farin.
Síðar kom hann svo til ísrael. Stúlk'
26