Kirkjuritið - 01.04.1977, Blaðsíða 22

í átt glötunar, og að Jesús kunni að
hafa dáið til einskis fyrir það.
Þá hverfur hégómlegur gervikær-
leikurinn. Þá er sem Jesús sjálfur
standi milli hans og safnaðarins. Og
þá getur prédikarinn sagt, eða a. m. k.
hugsað þessi orð: ,,Kæru vinir í Kristi."
Þá þarf hann ekki lengur að segja eða
hugsa: ,,Kæru áheyrendur, sem ég
elska í holdinu.“
En aðeins sá, sem reynt hefur að
elska aðra manneskju í Jesú Kristi og
leyfa honum að hreinsa og skíra kær-
leika sinn, þekkir þá gleði og þann
kraft, sem slíkum sinnaskiptum fylgir.
Aðeins einfeldningar, sem hafa ekki
hugmynd um hvers virði Jesús er
okkur, geta látið sér detta í hug að
við, kristnir menn, séum fólk, sem
alltaf þurfi að vera að neita sér um
hlutina og ,,megi ekki“ þetta og hitt,
meðan aðrir aftur á móti fái notið lífs-
ins áhyggjulausir.
0, að þeir bara vissu! Það grunar
engan hvað það er að lifa, sem ekki
hefur kynnst Jesú. Þá kemur í Ijós, að
friður við Guð er ekki fólginn í því að
standa í stað og láta sér leiðast, held-
ur nokkuð stórkostlega gleðilegt og
hrífandi. Því að hver myndi ekki verða
feginn að heyra, að hið dýrmæta og
dásamlega í lífinu, fólkið sem við elsk-
um, unaður náttúrunnar og fegurð og
nautn listanna, þarf ekki lengur að
stía okkur í burtu frá Guði, vegna
þess að hjarta okkar er nú eign hans,
sem er fegurri en fjöll og skógar og
sætari en nokkur þokkadís! Líklega er
enginn sálmur betur til fallinn að lýsa
þeim töfrandi andblæ, sem Jesús flytur
með sér inn í líf okkar, en vers hins
ókunna höfundar: ,,Sæti Jesú ... “
Að endingu þetta: Hvernig eigum
við að halda reikning yfir kostnaðinn?
Eigum við í raun og veru að áætla,
hvað fyrirtækið kristinn dómur muni
kosta okkur, líkt og maður, sem ætlar
að reisa turn, eða konungur, sem ætlar
í stríð?
Líklega er þegar Ijóst orðið, að
þessari spurningu verður ekki svarað
aðeins með já eða nei. Á hitt skal
bent, að sá, sem kann að vera að velta
því fyrir sér, hvort hann eigi að taka
Jesú alvarlega og hvort hann eigi að
gera hann að leiðtoga lífs síns, sá
maður ætti í eitt skipti og óhikað að
varpa allri spákaupmennsku fyrir
róða. Því að enn hefur hann ekki
minnstu hugmynd um, hversu mikið
hann mun af Jesú þiggja og hvílík
hamingja það er að eiga frið við Guð
og frið í eigin hjarta. Áður en menn
gera kostnaðaráætlun, þurfa þeir að
vita um þá liði, sem máli skipta. En í
þessu tilfelli er ómögulegt að vita þá
fyrirfram. Jesús er enginn braskari,
sem lofar og auglýsir sína vöru. Við
öðlumst það, sem hann hefur að bjóða,
því aðeins við séum fús að taka áhætt-
una. Og því lengur, sem við erum með
honum, því auðugri verðum við af rík-
dómi hans.
Aftur á móti þýðir ekki heldur að
hliðra sér hjá þessum útreikningi á
kostnaðinum. Öll viljum við gjarnan
eiga einhvers konar frið. Og oft óskum
við okkur rólegrar samvisku. Hve oft
segja ekki bæði guðleysingjar og trú-
hneigðir menn við okkur: ,,Ég öfunda
þig af trú þinni. Þú hefur ekki af
áhyggjum mínum og vandamálum að
segja. Þið eigið himnaföðurinn að,
sem hugsar fyrir ykkur. Eða a. m. k.
20