Kirkjuritið - 01.04.1977, Qupperneq 56

„Norska kristniboðið hefur fundið
eitt blómlegasta starfssvæði sitt í
Búdapest. Á skömmum tíma hefur
starfið þar eflzt undir frábærri forystu
séra Gísla Johnsons, sem áður var
kristniboði í Galatz. í nýkeyptu, fall-
egu húsi kristniboðsins, þar sem nú á
að þyggja kapellu, eru haldnar sam-
komur fyrir skírða Gyðinga, sem á að
þroska og styrkja í trúnni, Gyðinga,
sem fræddir verða um trúarefni bæði
með fyrirlestrum og ræðum, og auk
þess fer þar fram sameiginlegt kristið
trúboð fyrir Gyðinga og kristna menn,
svo og sameiginlegar samkomur fyrir
evangeliska andlegrar stéttarmenn og
trúfræðikennara til vakningar og til að
styrkja trúarlífið og skilninginn á
kristniboði.
Norska kristniboðið virðist hér ætla
að taka við arfinum af gamla, skozka
kristniboðinu, þ. e. að verða upphaf
og miðstöð hins andlega lífs í ung-
versku kirkjunni. Við ættum að líta til
þessa starfs með gleði og eftirvænt-
ingu.
Þreyta og þunglyndi
Hinir miklu guðfræSingar miðalda sögðu, að hálfkristni leiddi ætið til hryggðar
(acedia). Þeir töldu, að þegar við værum þunglynd, stafaði það af þessum
tviverungi í hjartanu. Aðeins þeir, sem heilir eru og óskiptir í afstöðu sinni,
fá notið gleði og hamingju. Þeir einir hafa nefnilega skýrt mark fyrir augum.
Þeir eiga sér enda frelsara, sem gefst þeim allur og óskiptur. Þeim, sem
óskar aðeins eftir svolitlu af Guði, verður hann hömlur, haft, sársauki. En sá,
sem óskar eftir Guði af öllu hjarta, kemst að raun um, að Guð einn er upp-
spretta kraftarins, sem gefur manninum frelsi og dug. Hann fær að reyna,
að fyigdin við Guð fær manninum mestrar gleði undir sólunni, vegna þess að
hann leysir líf mannsins frá öllu því, sem freistar, glepur og kvelur hina hálf-
volgu, já, hrekur þá til og frá. Ef nokkur er sá, sem berst við drunga og
deyfð, þreytu og þunglyndi, þá spyrji hann sjálfan sig, hvort ástæðan kunni
ekki að vera tvíátta hugur, skipt hjarta.
Sjá bls. 12. Dæmisagan um kostnaðinn.
54