Kirkjuritið - 01.04.1977, Side 57

ÞÁTTUR UM GUÐFRÆÐI
ARTICULI CHRISTIANAE DOCTRINAE
Martin Luther:
Um skipan gufispjónustu í söfnuðinum 1523
(Von ordenung gottis diensts in der gemeine 1523)
nnt^S^°nUStan’ sem nu er ' almennri
ru Un alls staðar á sinn háleita upp-
á na eins °9 predikunarembættið. En
hef31113- batt °9 Preciikunarembættið
harð af völdum hinna andlegu
ein Stf°ra’ svo hefir guðsþjónustan
eg n'9 sP'iizt vegna hræsnaranna. Þar
p Ver befum eki<i bundið enda á
að Ulkunarembættið, heldur æskjum,
f, , að fai sinn rétta sess, þá er það
biónUr e'9' ætiun vor að leggja guðs-
ustuna niður, heldur að hún hljóti
Slna rettu iðkun.
Ur,þrenns. konar meiri háttar misnotk-
Hin9f SÞjÓnUStUnnar hefir átt ser stað:
ytj yrsta er Þessi. Menn hafa þagað
oa °9 Það er aðeins lesið
mkr???'^ ' kirkiunum. Þetta er argasta
banaw Un'. Hin onnur er Þessi. Þegar
hafa v 6fir verið yf'r °rði Guðs, þá
omiö í staðinn svo mörg ókristi-
söqumVmtýri 09 'y9ar bæöi f hel9i'
Óttaie9t e°rnaíUh °f9 Predikunum’ að
briðja er sú UPP á Það' H'n
su, að menn hafa gert slíka
guðsþjónustu að verki og með því
viljað afla sér Guðs náðar og hjálp-
ræðis. Þá er trúin horfin, og hver
maður gefur til klaustra og páfa og
vill verða munkur eða nunna.
Til þess nú að afnema þennan ósið,
þá sé í fyrsta lagi Ijóst, að hinn
kristni söfnuður ætti aldrei að koma
saman nema sjálft orð Guðs sé þá
predikað og beðið, jafnvel þótt stutt-
lega sé gert eða eins og ritað er í
sálmi 101 (=102) um konunga og
þjóðir, er saman safnast til að þjóna
Drottni og kunngjöra nafn hans og
lofstír. Og Páll postuli segir í I. Kor.
14 að spáð skuli, uppfrætt og áminnt
í söfnuðinum. Því er það, þar sem
orð Guðs er ekki predikað, þar er
þetra að menn hvorki syngi, lesi né
safnist saman.
Þannig var þetta á tíma postulans
og á einnig að vera nú. Menn komi
daglega saman, snemma morguns, kl.
4 eða 5. Þeir láti þar lesa, hvort held-
ur það eru nemendur eða prestar, eða
55