Syrpa - 01.10.1919, Qupperneq 47

S Y R P A
1 13
ANNAR KAPiTULI.
Æstur blindingaleikur.
Frank var einn, eins og Jesse minti félaga sína á. ÞaS hefði
átt a<5 vera bróSur hans nægileg trygging fyrir því aS hann væri
óhultur. Hann hafSi betra tækifæri til aS sleppa heldur en hann
hefSi haft meS hinum þremur. Hann var heldur ekki aS hugsa
um hina, þar sem hann skreiS áfram hljóSlega á höndum og fót-
um. í fyrsta lagi hélt hann aS Jesse væri full fær um aS bjarga
sjálfum sér, og í öSru lagi átti hann bágt meS aS átta sig á fram-
ferSi eftirleitarmannanna.
Fyrst hafSi hann séS þá elta More mjög klaufalega niSur
eftir veginum, og hætta eftirförinni( er þeir höfSu næstum því náS
honum. En nú( á slæmum vegi, voru þeir samtaka í öllum hreyf-
ingum og höfSu riSiS svo aS segja út í dauSann og leitaS báSu
megin meSfram veginum á þann hátt, sem sýndi aS þeir voru
þaulæfSir.
“Þetta er sami hópurinn,” sagSi hann viS sjálfan sig í 'hálf-
um hljóSum, “og þó er hann ekki sjálfum sér líkur. Fyrir nokk-
urri stundu eltu þessir tuttugu klaufar einn særSan mann og þorSu
ekki aS taka hann, en nú koma þeir aS okkur, eins og fjandinn
úr sauSarleggnum, og tapa ekki svo mikiS sem einum manni, en
viS töpum hestunum okkar, Þetta lítur ekki vel út."
Hann hrökk alt í einu upp af þessum hugsunum viS aS heyra
einhverja bresti rétt fyrir framan sig. Hann ýtti trjágreinunum
hægt í sundur og sá hest,, sem var bundinn viS viSarteinung. ÞaS
var auSséS aS einhver af útvörSum flokksins hafSi skiliS hestinn
þarna eftir áSur en aS aSaláhlaupiS byrjaSi. ÞaS sýndi aS þeir
höfSu gert sér ljósa grein fyrir því hvaS biSi þeirra í skóginum.
Og hvar var sá, sem hestinn átti, nú? Ef til vill hafSi hann far-
iS á eftir hinum, til þess aS taka þátt meS þeim í áhlaupinu. Ef
svo væri, mundi hann koma bráSum til baka aftur, til þess aS
taka hest sinn, nú þegar skothríSin var hætt.
Hvorugur þeirra James-bræSra var vanur aS slá hendi á
móti því( sem þeir gátu náS í fyrirhafnarlaust. Frank leysti hest-
inn og teymdi hann út í skógarjaSarinn; þar bjóst hann viS aS
geta komist fljótt undan eftir aSalveginum. Hann gat séS af
skuggum trjánna, aS sólin var komin í vestur, og hann var farinn
aS verSa vongóSur( þar sem hann heyrSi ekkert hljóS fyrir aftan
sig. Ef hann aSeins hefSi nóttina fyrir framan sig og reiSskjóta,
þá gæti hann boSiS byrginn hvaSa eftirleitarflokki, sem væri í
öllu ríkinu.