Syrpa - 01.10.1919, Síða 65

S Y R P A
131
minni; og oft, þegar freistni kom
aS mér aS kaupa einhvern ó'þarf-
ann, ' sagSi eg viS sjálfan mig:
GefSu ei of mikiS fyrir hljóSpíp-
una; og meS 'því móti hélt eg fé
mínu.
Þegar eg óx upp, komst út í
heiminn, og fór aS taka eftir
breytni manna, þá fanst mér svo
sem eg hitti marga, mjög marga,
sem gáfu of mikiS fyrir hljóSpíp-
una.
Þegar eg sá mann, af eintómri
eftirsókn eiftir hylli konunga, eySa
aldri sínum í 'því ag bíSa eftir
hentugleikum þeirra, fórna næSi
sínu, frelsi, dygS og jafnvel vinum
sínum, til aS ná henni, þá sagSi eg
viS sjálfan mig, þessi maSur gefur
of mikiS fyrir hljóSpípu sína.
Þegar eg sá annan mann láta
mikiS af alþýSu hylli, og verja
stundum sínum til aS hvetja menn
til óspekta, en sjálfum sér til óbæt-
anlegs skaSa vanrækja efni sín;
hann gefur sannarlega, sagSi eg þá,
of mikiS fyrir hljóSpípu sína.
Ef eg sé einhvern armingja, sem
einasta til þess aS geta hrúaS sam-
:in auSæfum, afneitar sér um alla
þægileika lífsins, alla þá ánægju,
sem í því er aS gera vel viS aSra,
alla virSingu félagsbræSra sinna,
og gleSi velviljaSrar vináttu; vesa-
lings maSur, segi eg þá.þér gefiS
vissulega of mikiS fyrir hljóSpípu
ySar.
Þegar eg mæti gleSimanni, sem
fórnar hverju tækifæri til aS
auSga sál sína eSa bæta hag sinn
á lofsverSan hátt, og þaS vegna
eintómrar holdlegrar nautnar; ó-
lánsmaSur, segi eg þá, þér bakiS
ySvr böl en ei gleSi; þér gefiS of
inikiS fyrir hljóSpípu ySar.
Sjái eg mann af tómri hégóma-
dýrS sækjast eftir dýrindisfötum,
húsgögnum og öSrum útbúnaSi,
alt meira en efni hans leyfa, safna
fyrir þá sök skuldum og lenda loks
í dyflissu; ae, seg eg þá, hann hefir
dýrkeypt, mjög dýrkeypt, hljóS-
pípu sína.
Þegar eg sé fagra, blíSlynda
meyju, gefna illum og hroSalegum
svola; mikil hörmung er þaS, segi
eg þá, aS hún skuli hafa gefiS
svona mikiS fyrir eina hljóSpípu.
f stuttu máli, eg komst aS raun
um aS mikill hluti af eymdum
manna kemur af því aS þeir meta
ranglega gildi hluta, og gefa of
mikiS fyrir hljóSpípur sínar.
—Endurprent.
Skeggin heilog.
Ef skegg manna hafa nokkurt
gildi í heiminum nú, þá er þaS
GySingunum aS þakka, sem trúSu
aS þau væri heilög og sóru viS
skegg sín. SíSan tóku Tyrkir upp
þann átrúnað. Og þeir sem fylgdu
dæmi soldánsins, kemdu skeggsín
strax eftir bænahald, gripu öll
laus hár sem komu í kambinn,
brutu sundur í tvent og jörSuSu
þau, meS þeim átrúnaSi aS þau
á leyndardómsfullan hátt, slétt-
uSu braut þeirra aS dyrum Para-
dísar.