Dýravinurinn - 01.01.1895, Qupperneq 56

48
er verið að gjöra, munið eptir að gefa hestunum ykkar nóg tækifæri til að
drekka.
Dýravinir, þið þyrftuð, til að vekja athuga almennings, að láta reisa
upp staur eða stólpa á nokkrum stöðum við veginn, og skrifa þar á með feitu
letri: Brynnið hestunum.
Maður, legðu vel d hestimi þinn. Vilt þú að fötin þín fari illa á þjer
eða að þau meiði þig?
Legðu líka vel við hestinn þinn. Láttu ekki keðju eða járnmjel særa.
Þykir þjer gott að hafa sár í munninum eða á tungunni?
Láttu ekki höfuðleðrið vera of stutt. Ætli þjer þætti gott að láta
pína þröngu höfuðfati á höfuð þjer eða að láta rffa út í munnvikin á þjer?
Járnaðu hestinn þinn vel. Vilt þú ganga berfættur á grjóti? Láttu
ekki skeifuna vera of litla, og ekki heldur of stóra. Vilt þú að skórinn
kreppi að þjer? Eða þykir þjer viðkunnanlegt, að skórinn eða stigvjelið
standi langt fram af fætinum.
Mundu þetta og margt fleira viðvíkjandi meðferð á skynlausu skepn-
unum.
»Þangað vill klárinn, sem hann er kvaldastur«, segir máltækið, en
ekki er þetta alveg satt. Þurfir þú á kjarhgóðum og vegvísum hesti að halda,
sem skili þjer heim í hríðum og snjóum og myrkri á vetrum, þá skal jeg
ekki ráðleggja þjer að láta hann hafa vont fóður heima. Nei, þú átt að láta
hann vita af góðri tuggu f stallinum heimafyrir, svo hann viti, að hann hefur
þar að góðum lieimi að hverfa. Þú kemur á bæina; þú fær þar samkvæmt
lögmáli íslenzkrar gestrisni ágæta tuggu, sílgræna smátöðu úr fjóshlöðunni,
eða úr miðju stáli í lambatóptinni. Þetta smakkar hestinum þínum vel.
Svona vist llkar honum. Viti hann nú, að heima f stallinum hans bíður hans
ekki annað en fúlar rekjur, hvaða hvöt er þá fyrir hann að flýta sjer heim?
Hesturinn hefur ofur vel vit á þessu. Það má þannig að nokkru leyti með
meðferðinni skapa heimfýsi í hesta.
Mundu lika, vinur, þegar þú kemur heim á vetrum af reið, að bjóða
klárnum þínum vatn. Plann er þá opt afar-þyrstur og hefnr ekki lyst á að
jeta nema hann fái það.

Jóh. Þorsteinsson.