Nýjar kvöldvökur - 01.01.1927, Blaðsíða 43

NÝJAR KVÖLDVÓKUR.
37
»Rjett er það, hr. Steele,* sagði Rockervelt
og brá fyrir brosi á andliti hans. »Rað er
meiri vísdómur undir hærunum, en flest'r ung-
ir menn vilja kannast við. Munduð þjer verða
undrandi, ef jeg skýrði yður frá því, að jeg
hefði ákveðið að taka ekkert tillit til ráðlegginga
yðar og láta Blair hafa stöðuna áfram?«
»M'g undrar það alls ekki, þegar jeg veit
álit yðar á honum.«
»Ef til vill get jeg gert yður hissa, þegar jeg
segi yður, að jeg ætla mjer að taka vin yðar
hr. Manson úr stöðu þeirri, sem hann gegnir
svo vel.«
»Til þess að veita honum aðra betri, vona
jeg.«
»Já, jeg hefi um nokkurt skeið haft þörf
fyrir hann á skrifstofu vorri í New-York, og
hefði verið búinn að flytja hann fyrir löngu,
ef jeg hefði átt völ á góðum manni í hans
stað. Um daginn fjekk jeg umsókn Mansons
um burtför úr stöðunni, og án þess að játa
eða neita, símaði jeg til hans og spurði hann
um, hvern hann benti á sem eftirmann sinn.
í gær fjekk jeg svar hans, og þar sem jeg
ímynda mjer, áð þjer kynnuð að hafa gaman
af að sjá það, vil jeg lofa yður að sjá það.«
Rockervelt studdi á rafmagnshnapp og ung-
ur maður birtist í dyrunum.
»Meldrum, færið mjer síðasta brjefið frá
Manson um deildarstjórastöðuna við Midland.«
Skrifarinn kom eftir andartak með brjefið og
rjetti Rockervelt, en hann rjelti Steele. Brjefið
hlóðaði þannig:
Kæri hr. Rockervelt!
Að mínu viti er John Steele, núverandi
forstjóri Burdockfjelagsins, besti maðurinn, er
þjer getið fengið fyrir deildarstjóra. Hann
hefir áður verið í þjónustu Midlands í ýms-
um stöðum og verið hækkaður í tigninni,
eingöngu fyrir dugnað sinn. Enda þólt að
staða sú, er hann nú gegnir við Burdock, sje
að nafninu til hærri en sú, sem losnar við
burtför mína, leikur mjer þó grunur á, að
hr. Steele vilji fremur minni heiður en meiri
laun.
Virðingarfylst.
Píiilip Manson.
Pegar Steele hafði lesið brjefið og leit upp
mælti Rockervelt:
»Jeg ímynda mjer, að þjer sjeuð sá maður,
sem Manson talar um?«
»Sá er maðurinn.«
»Pað er furðulégt, að þjer hafið gert yður
þessa fyrirhöfn með að tengja vagninn minn
inn í yðar lest, þar sem jeg þó hafði sagt
Manson, að stilla svo til, að jeg gæti náð tali
af yður í Portandit.*
»Jeg sá aðeius óskir yðar fyrir, hr. Rocker-
velt. Pað var hepni, að jeg skyldi slíta sím-
talinu eins snögglega og jeg gerði í gær við
Manson, því að jeg giska á, að hann hafi ætl-
að að segja mjer þetta.«
»Hversu há laun hafið þjer hjá Burdock?*
»Fimtán dollara á viku.«
í stað þess að láta undrun sína í Ijósi yfir
því, hversu upphæðin var lág, mælti Rocker-
velt aðeins:
»Fáið þjer peningana greidda?«
»Pað sje jeg sjálfur um, því að jeg er for-
stjóri,* svaraði Steele hlægjandi.
»Hvað viljið þjer hafa í kaup, ef þjer takið
að yður stöðu Mansons?*
Steele leit niður fyrir sig og hugsaði sig um.
»Væri 50 dollara kaup á viku of hátt?«
spurði hann í efaróm.
»Pað er nú töluvert stökk,« sagði Rocker-
velt rólega, »en jeg ímynda mjer, að við göng-
um að því, sje það nóg handa yður.«
»Pað er kappnóg handa mjer,« svaraði Steele
alvarlega. Hann átti eftir að komast að því,
að látleysi og hæverska launa sig vel. Hann
hefði eins vel getað sett upp helmingi hærra
og jafnvel meira.
Jafnvel þótt -Rockervelt væri stórauðugur
maður, var hann ekki þannig gerður, að hann
fleygði frá sjer fjenu að óþörfu.