Nýjar kvöldvökur - 01.01.1927, Blaðsíða 65

NÝJAR KVOLDVÖKUR.
59
Klukkan hálf eitt hætti hann og fór til víkI-
aranna. Hann hitti sama mann og áður.
»Ó, hr. Steele,» sagði vklarinn, »svo þjer
eruð koninn. Rað er sagt, að alt komi til
þ?ss, er getur beðið.
jRað á ekki heima hjá mjer,« svaraði Steele.
»Jeg hefi beðið alian daginn ehir peningum,
en gat eigi fengið þá, þeir komu ekki.«
»Já, jeg hefi beðið yðar,« sagði víxlarinn,
»jeg htfi sent menn að leita yðar um allan
baeinn. Við höfum leitað yðar heima hjá yð-
ur, á borðunarstað yðar og á skrifstofu yðar,
við hittum fjölda manna, sem nýlega höfðu
sjeð yður, en enginn sendimanna okkar hitti
yður.«
»Nokkuð að frjetta?« spurði Sleele.
»Við hjeldum í hlutabrjef yðar, þangað til
klukkan næstum tólf, þá urðum við að láta
þau fara. Við vorum svo hepnir, að finna
kaupanda að þeim öllum fyrir verð, sem hjelt
okkur skaðlausum, en þjer megið trúa því, að
mjer leið ilia síðustu mfnúturnar.«
»Pegar þjer segið, að firmað sje skaðlaust,
áLt jeg, að þjer meinið, að jeg sje veginn og
ljettvægur fundinn, en þjer hafið sloppið
skaðlaus.*
»Jeg gæti eigi skýrt það greinilegar,« svaraði
víxlarinn.
»Sannast að segja hjelt jeg, að enginn mað-
ur væri til hjer í bænum, sem hefði reiðufje
til slfkra kaupa í dag. Jeg vildi, að jeg hefði
hitt hann. Ef til vill hefði jeg fengið þessa
21 þús. dollara hjá honum.«
»Pað er mjög sennilegt, því að það er einn
af vinum yðar og frá sömu skrifstofu. Hann
sagði, að þetta væri ekkert launungarmál, svo
að jeg get vel sagt yður, að kaupandinn var
hr. Blair, forstjóri Midland.«
»Nú, hann er kominn aftur frá New-York?«
»Já, hann kom aftur í dag. Hafið þjer e:gi
sjeð hann? Hafið þjer alis eigi komið á skrif-
stofu yðar í dag?«
»Nei, jeg hefi heimsótt vini og kunningja.
Jeg ímynda mjer, að hlutabrjefin stígi í verði.«
»Já, svona stór kaup höfðu strax þau áhrif,
að hindra frekara fall og nú hafa þau þegar
stigið um 2. Frjettirnar frá Ncw-Vo.k eru líka
bstri. Svo lítur út, sem umboðsmenn Rocker-
velts í New-York og Chicago hafi keypt það,
sem fram er boðið. Rjer vitið ef til vill, að
hr. Rockervelt fór vestur í land rjett áður en
kreppan dundi yfir, og jeg ímynda mjer, að
Iiann hafi eigi haft hugmynd um, hve mikil
alvara var á ferðum.«
»Jeg veit það. Rað var leiðinlegt, að enginn
sími lá þangað vestur, var það ekki?«
»jú, jeg held, að hr. Rockervelt sje ekki
óslóttugri, en h3nn er alment talinn. Jeg
ímynda mjer, að hann hafi eigi tapað neinu
við þelta tækifæri. Sennilega verður öllu kipt
í lag aftur og það strax Landið er í góðri
framfðr og á þann hátt, sem alt hefir breyst
til hins betra nú síðustu klukkustundirnar, Iítur
svo út, sem þetta hafi verið stuttur bylur, en
ekki fjárkreppa.«
»Rað er golt að heyra,« mælti Steele og
andvarpaði, »en sá bylur hefir samt sem áður
velt litlu fleytunni minni, enda þótt stærri
skipin hafi sloppið. Verið þjer sælir.«
Þegar Steele kom út, fanst honum vera Ijett
af sjer fargi. Ós:gurinn var alger og varð eigi
breytt. Hann nundi eftir því, að hann hafði
ekkert borðað síðan daginn áður og hann fjekk
ágæta matarlyst. Klukkan var nærri tvö. Hann
gekk á háskólamatstofuna og pantaði ágætis
miðdegisverð. Rjónn einn kom til hans og
sagði:
»Hr. Steele. Sími 1623 biður um yður.«
»Gott, segið að jeg komi strax, og sje hann
óþolinmóður, þá segið honum, að jeg sje
önnum kafmn við að velja það besta úr krásum
þeim, er þjer hafið á boðslólum.«
Regar hann var búinn að velja sjer mat,
gekk hann inn í simklefann. Hann vissi, að
síminn var hjá forstjóranum á skrifstofu hans.
»Halló! eruð það þjer, hr. Blair? — Já, það
er Steele. Hvað er að? Nei. Regar þjer
drepið á það, man jeg, að jeg hefi ekki komið
á skrifstofuna síðan í gær. Hvernig gengur
með gömlu brautina? Hvað? Q, hvað það
8*