Nýjar kvöldvökur - 01.01.1927, Blaðsíða 66

60
NÝJAR KVÖLDVÖKUR.
snertir, þá hefi jeg verið forstjóri og deildar-
stjóri síðustu viku, svo að jeg á vist fyrir því,
að fá frídag. í hreinskilni talað, fanst mjer
braut, sem fjell svona skyndilega í verði, eigi
það ekki skilið.að hafa forstjóra eða deildarstjóra.
Skortur á alvöru — Guð varðveiti yður, nei!
Jeg er aivarlegasti maðurinn í bænum. — Ó,
mjer þykir leitt, ef þjer hneykslist á athuga-
semdum mínum.
Hafið þjer eigi snætt morgunverð ? Jeg er
nýbúinn að panta mjer mat, sem sæmir milj-
ónaeiganda. Komið hingað og fáið yður bita
með. — Nú, þjer hafíð borðað, Pjer eruð
morgunskarfur — Komið þjer þá ekki bráðum
til að fá yður bolla af kaffi og glas af víni?
— Já, þjer hafði á rjettu að standa, einhver
verður að gæta viðskiftanna. — Gott, jeg lít
inn til yðar kl, 4. .Verið þjer sælir.c
Steele snæddi mat sinn í mestu makindum,
svo gekk hann í hægðum sínum út og kl. ná-
kvæmlega 4 gekk hann inn á skiifstofu foistjó ans.
Hr, Blair sat við vinnuborð sitt og þegar
hann leit upp, var hin búldnleitá ásjóna hans
eins og erfið gáta. Á yfirborðinu leit það svo
út sem sæmdi yfirmanni yfir ótilhlýðilegri fram-
komu undirmanns síns, en væri jöfnum hönd-
um reiðubúinn að hlusta á útskýringu, fyrir-
gefa og refsa.
En augun komu upp um forstjórann. Út
úr þeim lýsti sigurgleði, illgirni og hatur.
»Hr. Steele, jeg varð mjög undrandi, þeg-
ar jeg kom frá New-York, og sá að þjer
höfðuð yfirgefið skrifstofu yðar leyfislaust,« hóf
Blair máls í frekar hryggum en reiðum róm.
»Ó, það er alt i besta lagi,« sagði Steele
glaðlega, »jeg var settur forstjóri, og forstjóri
getur gert hvað sem hann vill. En jeg var
líka deildarstjóri, og þess vegna bað jeg for-
stjórann um frí í einn eða tvo klukkutíma, og
leyfið var veitt.«
»Eins og þjer vitið, hr. Steele, er jeg mjög
umburðarlyndur, en hortugheit yðar get jeg
eigi þolað. Eins og jeg -sagði yður í síman-
um, var jeg undrandi yfir munnsöfnuði yðar,
en jeg bjóst við viðunandi skýringu,«
»Ef þjer hafið búist við henní, hr. Blair,
þykir mjer leitt, að valda yður vonbrigða. Sú
skýring, sem jeg get gefið á fjarveru minni,
er sú, að jeg hefi verið í braski.«
»Braski?« hrópaði Blair undrandi. »Páð er
hræðilegt. Jeg álít, að maður geti eigi í einu
verið duglegur járnbrautarmaður og braskarl.*
»Jeg er á sama máli, hr. Blair, og við erum
báðir ágæt dæmi upp á sannleika þeirra orða.
Rjer eruð ónýtasti járnbrautarmaður, sem jeg
þekki, en jafnframt hepnasti braskari. Jeg er
sæmilega duglegur járnbrautarmaður, en sem
stendur mesti heimskinginn af öllum bröskurum
landsins. Hvers vegna sitjið þjer með þennan
hræsnissvip? Þjer vitið og jeg veit, að yður
er raunverulega hjartanlega sama, hvort jeg er
fjarverandi einn dag. Pjer viljið einungis sjá
mig til að hlakka yfir óförum mínum. Pjer
hafið komist jafnljett yfir þessa 300,000 doll-
ara mína eins og svikarar þeir, er veiða fá-
fróða sveitamenn, að vísu um minni upphæðir.
Jeg er ekki kominn hjer til að taka á mig ávít-
ur eða biðja afsökunar, heldur til þess, að þjer
getið glatt yður yfir auðmýkt minni og falli.
Jeg mundi síst allra manna hafa af náunga
mínum saklausa skemtan. Pess vegna er jeg
hjer. Jeg er rjett nýplokkaður og kom til að
sýna yður leifarnar. Hvernig líst yður á þær?«
»Mjer þykir leitt að heyra, ef þjer hafið ver-
ið óheppinn í viðskiftum yðar.«
»Auðvitað, kærar þakkir.«
»Tókst yður að fá 21 þúsund út á hluta-
brjefin yðar í Northern Pacific?*
•Nei, jeg á þau enn, þessi hlutabrjef reyn-
ast mjer tryggari vinir en nokkur af kunningjum
mínum. Pjer munduð víst ekki vilja kaupa þau?«
»Nei,« svaraði Blair bliðlega. »Jeg hefi fyrir
skömn.u sett mikið fje fast í kaup á Midlands
hlutabrjefum, þannig, að jeg keypti aftur brjef,
sem jeg var svo heppinn að selja, þegar verð-
ið var sem hæst, og vil því ekki kaupa meir
af hlutabrjefum sem stendur.«
»Efnahagur yðar er nákvæmlega eins og allar
annara kunningja minna, svo að jeg varð ekki
fyrir neinum vonbrigðúm.«