Eimreiðin - 01.10.1924, Síða 38

i
350 FERÐ VFIR ATLANTSHAFIÐ eimreiðiN
höfðum orðið að þola af Bandaríkjastjórn, og áttum enn eftir
að þola, áður en okkur var leyfð landganga.
En alt í einu létti þokunni, og gaf þá á að líta, því fram
undan okkur blasti röðin af risavöxnum skýsköfum, með alt
að því 56 gólfum. — En frelsisgyðjan, hvar var hún? —
]ú, við vorum þá komnir fram hjá henni, og þegar eg leit til
baka, sá eg hana í hafnarmynninu, og furðaði mig á, hvað
hún var orðin lítil, því í samanburði við skýskafana var hún
til að sjá eins og ofurlítil brúða eða blómálfur, eins og eg
hef séð á myndum, sem skygnir ljósmyndarar hafa tekið úti í
skógi. Og eg hugsaði: Hefur ekki raunverulega frelsið, borið
saman við frelsishugsjónina stóru á dögum Lafayettes, minkað
að sama skapi og gyðjan sú arna hefur minkað?
11.
Okkur farþegunum var nú ekki lengi leyft að standa og
góna uppi á þilfarinu, eftir að komið var inn á höfnina. Skipið
stanzaði, og um borð komu margir læknar og embættismenn
til að athuga allan hópinn á undan landtökunni. Nú var okkur
hringt saman, og sumir látnir fara inn í borðsalinn, en aðrir
inn í reykskálann og kvennaskálann. Og nú biðum við með
mikilli eftirvæntingu og áttum von á vandlegri læknisskoðun.
Eg bjóst við, að einn og einn yrði kallaður inn í sérherbergi
til vandlegrar skoðunar, en til allrar hamingju sluppum við
mjög »billega«. Læknarnir námu staðar sinn við hverjar dyr
á skálunum, og hafði hvor þeirra nokkurs konar sigurverk í
hendinni. Síðan opnuðu þeir dyrnar og hleyptu fram einum
og einum úr réttinni, studdu um leið á hnapp úr sigurverkinu
og heyrðist þá smella í því, en um leið horfði læknirinn a
hvern sem fram hjá gekk. Sigurverkið var teljari, sem sagði
til um tölu þá, sem út var hleypt. og skoðunin var þannig að
eins skyndiskoðun.
Eg frétti það eftir á, að allir innflytjendur hefðu verið skoð-
aðir áður en þeir fóru frá Southampton, en eg hafði sloppið
fyrir það, að eg var ekki reglulegur innflytjandi, heldur að
eins ferðalangur. En þessi sigurverkstalning læknanna minti
mig á smaladreng norður á Fjöllum, sem próf. Guðmundur