Eimreiðin - 01.07.1927, Blaðsíða 76

EIMREIÐIN
Bréf um merka bók.
[Eftirfarandi tvö bréf, sem bæði fjalla um bókina „Hrynjandi íslenzkrar
tungu", hefur Sæm. prófessor Bjarnhéðinsson falið Eimr. til birtingar,
Þau eru úr safni því, sem höfundur bókarinnar Iét eftir sig og kallaði
Hrynjandisjóð. Bókin vakti, eins og kunnugt er, mikla athygli meðal mál-
fræðinga. Um ýms atriði hennar hugðist höf. að rita miklu ítarlegar síðar.
Þvf miður entist honum ekki aldur til þess. En svo víðtæk og sjálfstæð
var þekking hans á hrynjandi íslenzks máls, að undrum sætti. Og svo
miklu ástfóstri hafði hann tekið við þessi fræði, að oft vann hann að
þeim í sjálfri banalegunni og þá stundum mikið þjáður. Svarbréf hans
til dr. Sigfúss Blöndals er hér prentað með slafsetningu þeirri, sem er
á handritinu].
Khöfn, 18. febr. 1925.
Kæri hr. Sig. Kristófer Pétursson!
Beztu þökk mína fyrir bók yðar »Hrynjandi íslenzkrar
tungu«, sem þér hafið verið svo elskulegur að senda mér,
Eg er nýbyrjaður á henni, og lízt mjög vel á hana sem komið
er. Það getur ekki verið efamál, að í aðalatriðinu er það
rétt, sem þér haldið fram; — það er alveg sérstök hrynjandí
til i málinu, töluðu og rituðu. Hitt er annað; — er hægt að
sanna, að rithöfundar í fornöld okkar hafi þekt þessa hrynj-
andi svo vel, að þeir Iéti hana hafa áhrif á orðaval og orða-
skipun? — Eg mun nú lesa með mestu athygli það, sem
þér hafið um það mál að segja. Má vera að yður takist að
sanna það, en ég er a priori heldur gjarn á að vera varkár
í þesskonar efnum. Það eru fræg dæmi til annarsstaðar frá,
sem kenna manni varfærni. Ég vil nefna eitt. Hinn nafn-
"kunni þýzki grískufræðingur Friedrich Blass') fann svona
hrynjandi í attneskum ræðumönnum. Það er óefað, að upp'
götvun hans var rétt í aðalatriðinu, — en ég held nú sé al-
ment álitið, að hann hafi farið of langt í því að halda, að
ræðumennirnir hafi vitað eins mikið af því sjálfir eins oS
1) Blass var sannarlega ekki af verri endanum, — einmitt einn í fyrstu
röö af klassiskum málfræðingum 19. aldarinnar.