Eimreiðin


Eimreiðin - 01.07.1927, Page 82

Eimreiðin - 01.07.1927, Page 82
274 BRÉF UM MERKA BÓK EIMREIÐIN að blótum, en stökkva blóði á menn, veggi og goð, og svo jeta hrossakjöt. Ganga má að því vísu, að goðar hafi haft fleiri eða færri helga siðu um hönd. Og enginn veit, nema þeir hafi kennt fleira en skáldskap. En ekki skal þó fullyrt hjer um, og verðr hver að trúa því, er honum þykir trúlegast. Hitt er fásinna að ætla, að málið hafi verið svo háttbundið, að eigi hafi verið unnt að rita nema vel og gallalaust. Allir vita, að yrkja mátti illa þá eins og nú. Sjest það á mörgum braglýtum, sem er að finna í fornum kveðskap. Mörg orð voru þá fjögra samstafna, svo að rita mátti sporðrisur. Sporð- risuhættan óx þó, er menn breyttu »r« í »ur«, illu heilli. Víxlið gat og komið fyrir, hve nær sem var. Hrynbrjótar gátu orðið eins tíðir og nú, og lyppur hafa verið alveg eins áleitnar og þær eru nú á tímum. Þeir, sem neita þessum hlutum, verða að sanna, að tungan hafi breyzt meira en lítið* Dæmin, sem jeg tók úr fornum ritum, áttu að sýna vand- virkni höfunda. Kaflarnir eru tólf, en úr níu sögum er tekinn níundi kafli. Var það gert til þess að forðast hlutdrægni. Þess skal og getið, að Benedikt alþingismaðr Sveinsson, en ekki jeg, valdi sumar sögurnar. Hann valdi þessar: Víga- glúmssögu, Sturlungu, Laxdælu, og svo komum við okkur saman um Eyrbyggju, sakir þess hve merk hún var, og svo Víglundarsögu, af því að hún er talin lygasaga, er mun hafa verið samin, þegar hún var rituð. Erfiðleikar. — Vera má, að Blass og mjer farist eins, er við hyggjum að snild og ágæti fornmanna, við fáum eins konar ást á snildinni og sjáum ofsjónir. En sá er háttr þeirra manna, er sjá ofsjónir, að þeir láta eigi sannfærast um, að þeir sjái það, sem ekki er til, fyrr en í fulla hnefana. Erfið' leikar þeir, er fornmenn áttu að stríða við, voru bæði margir og miklir, ef hin fornu fræði hefði eigi stutt þá, svo að þeir fengu stiklað yfir þá. Þá var bókakostr lítill. Kennslubaekur hafa verið fáar, en þær fáu, sem til voru, hafa verið á er- lendu máli. Þetta varð til þess, að sumir fræðimenn, sem mikið kvað að, fjellu að fótum latneskrar tungu, til dæmis þeir Sæmundr prestr fróði og munkarnir Oddr Snorrason oS Gunnlaugr Leifsson. En rit þeirra gleymdust, enda hafa þaU líklega verið rituð á háttlausri latínu. Það hrynr sundr, sem
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116

x

Eimreiðin

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.