Eimreiðin


Eimreiðin - 01.07.1927, Blaðsíða 101

Eimreiðin - 01.07.1927, Blaðsíða 101
eimreiðin RADDIR 293 skreytir nafninu skáldskapur. Ekkert annað en smánarlegt „borgaralegt velsæmi", sem svínbindur alla hreinskilni, tálmar því, að ég bannfæri opinberlega öll mín bókmentaverk, og sumra annara einnig, og gefi hrak- yrðunum, sem brenna mér á vörum, Iausan tauminn. Ég hef verið eins og loddari í kirkjugarði, eins og guðlastari í þögulli kirkju. Ég hef verið upplesari, og yfir mig hefur ringt blómum; „skáld!" A einum stað, þar sem ég hélt fyrirlestur, stóð heill hópur ráðinna og roskinna manna upp úr sætum sínum mér til heiðurs.............Hégómi! Fíflalæti! En hafið ekki hátt um slíkt „herra rithöfundur!" Blómvendir! Hvílík svívirða! Hvað hef ég gert fyrir mannkynið, fyrir þjóðfélagið? Hvað hef ég látið eftir mig nytsamlegt? Ekkert! Ekki skapaðan hlut! Rithöfundar-hjáguða- dýrkun, mont og tómleiki, sýning á sjálfum mér, eða öllu heldur einhverju, sem virtist vera ég. Alt af hef ég tranað mér fram, viljað trana mér fram. Alt af hef ég þurft að segja barnalegt álit mitt um öll mál á dagskrá þjóðarinnar. Alt af hef ég reynt að draga úr áhrifunum af ritglópsku minni með glamurljóðum og digurbarkalegum skáldsögum. Ég, sem tæpast hef getað séð fyrir konu og börnum. Ég, sem ekki get borgað skuldir mínar. Ég, sem . . . Ó, guð minn! Hvað eru öll meistaraverk heimsbókmentanna á við það, að vera fyrirmyndar heimilisfaðir eða góður og ástríkur son- ur? Það eina, sem ég þrái, er að vera maður, þrekmaður, góður og vandaður maður. Ég kæri mig ekki vitund um að vera listamaður, „skáld“ eða „rithöfundur". Frægðin er til þess eins að tortíma mönnum; hún er rót hrokans. Leyf mér að verða réttur og sléttur maður, með opin augun fyrir réttlæti og skyldu. ... Hvernig gat mér komið til hugar, að nokkuð af því, sem ég hef skrifað, gæti orðið öðrum að liði? Bölið við hið ritaða orð er fólgið í því, að þar er mannsandanum, jafnvel í sinni göfugustu mynd, lýst fólki til skemtunar og afþreyingar og á hann Iagður mæli- kvarði listarinnar. Engar bókmentir eiga rétt á sér aðrar en þær, sem bera sjálfum sér vitni um, að einstaklingurinn batni við Iesturinn, verði frjálsari við að kynnast innihaldinu, í stuttu máli, verði hamingjusamari og betri maður við,að hlýða orðinu, Iifa orðið og gera það að lögmáli fyrir verund sinni og breytni. Engar bókmentir eiga rélt á sér aðrar en Þ®r, sem skírskota beint til samvizku lesandans. Skáldin, sem eru jafnan fyrstir manna til að skjóta sér undan ábyrgðinni á böli og niðurlægingu mannsandans, bera ein ábyrgðina. Þau hafa kosið að ljúga í stað þess að boða hreinan sannleikann. . . .
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116

x

Eimreiðin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.