Eimreiðin


Eimreiðin - 01.07.1927, Blaðsíða 103

Eimreiðin - 01.07.1927, Blaðsíða 103
eimreiðin RADDIR 295 sora og hvað mikið þarf til að vekja hjá oss viðbjóð og hrylling. Það eru ekki ýkjamargir mannsaldrar síðan, að það þótti eins og hver annar sjálfsagður hlutur að sjá menn hengda og hálshöggna. Nú eru slíkir at- burðir ekki lengur taldir mentuöum mönnum samboðnir, — nema auð- vitað þegar hernaðaræðið grípur þjóðirnar. Það er ekki hægt að loka augunum fyrir því ömurlega í lífinu. Og það er álls ekki holt heldur. En sumir rithöfundar nú á tímum virðast kosta kapps um að hlaða upp sem mestu af því, sem vekur viðbjóð Ies- andans, án þess að hafa annað markmið með því en að sýna mönnum sorann. Þetfa er enginn vandi, og því síður er þetta list. Hver óvalinn skriffinnur getur matreitt fyrir læsan, lítt hugsandi lýð, með því að smyrja nógu miklu af óhróða á frásögn sína. En það er öðru nær en að alt, sem skeður í skúmaskotunum, sé boðlegt efni til birtingar. Og það er síður en svo, að almenningur hafi unað og gagn af öllu því, sem auðugt ímyndunarafl getur fóstrað af ömurlegum myndum. Rithöfundurinn verð- ur að forðast margt viðfangsefnið af því að það er leiðinlegt, en hann þarf engu síður að forðast margt viðfangsefnið af því að það vekur viðbjóð. Lifandi meðvitund um rétta notkun alls þess, sem viðbjóð vek- ur, er einn hyrningarsteinninn undir allri menningu og allri list. í augum hins skygna er lífið fult af dásemdum, — en líka fult af grimd. Heill þeim höfundi, sem sýnir oss undirheima til þess að forða oss frá þeim, kennir oss að dæma þá rétt, vekur í oss krafta til að koll- varpa þeim. En sá höfundur, sem hefur yndi af því að dvelja við hið lægsta í manneðlinu, aðeins til þess að gera bók sína enn meira æsandi og útgengilega á markaðinum, hann hefur brugðist hlutverki sínu. Eg vona að mönnum sé það ljóst, að þótt þessum orðum sé valið orðið viðbjóður að fyrirsögn, felur það hvorki í sér Iast né lof um þá tegund bókmenta, sem gerð er hér að umtalsefni. Lífið er svo oft fult af viðbjóði, eins og það er stundum fult af unaði. Enginn rithöfundur getur lokað augunum fyrir þessu. Saurugar athafnir eða orð er oft svo nátengt lífinu, að í hugum fjöldans vekur þetta litla athygli. En það er skylda bókmentanna að opna augu fólksins, vekja andúðina gegn því sauruga og lága, gera Iíf mannanna að lofsöng fegurðarinnar. Það er hlutverk listamannsins og hins helga manns. — Það er hlutverk skáldsins. Sv. S.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116

x

Eimreiðin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.