Eimreiðin - 01.04.1930, Blaðsíða 36

132
SKÍÐAFÖR í ALPAFjÖLLUM
EIMREIÐIN
teppi sín og hvílupokana. Svo sofnar hver við annars hlið,
karlar og konur, án tillits til alls og allra.
Þegar fyrsta morgunskíman gægist inn um gluggann, eru
allir á fótum. Iskyggilegar veðurdunur er að heyra frá tind-
unum, og kolsvartir hríðarmekkir þyrlast fyrir gluggann og
kveða ömurlega við strompinn. TröIIslegur ferðamannaforingi
frá Salzburg verður fyrstur til að líta út og kemur inn aftur
með þá fregn, að þennan dag fáum við að halda kyrru fyrir
og skoða í malpoka náungans. Vngra fólkið er nú ekki sér-
lega hnuggið yfir þeirri fregn. Allur flokkurinn tekur sig til
að dubba upp kofann fyrir reglulega fjallahátíð. Lítil, þeldökk
fjallamær er duglegust. Hún byltir öllu upp og niður í kof-
anum. Að lokum er gamli fjallaforinginn orðinn eitt bros og
gengur ötulast fram í að hjálpa stúlkunni.
Enda þótt svona fjallaskemtanir geti orðið þeim, sem taka
þátt í þeim, meir en ógleymanlegar, þá má búast við, að frá-
sögur um þær verði litlausar og barnalegar, því höfuðmáttur
þeirra liggur fyrir utan takmörk málsins. Hópur manna af
ýmsu tæi og með ýmsar áætlanir verða beinlínis að börnum
og leika sér aftur að smáhlutum af hjartans einlægni. Eg hef
séð fólk á baðstöðum reyna að leika sér í sandinum eins og
börn, en það verður venjulega alveg utangarna — ofmikið
af prjáli og fáránleik hinnar útreiknuðu menningar liggur í
loftinu. En hérna í afskektum kofa, umluktum af hamslausum
náttúruöflum, verða menn ósjálfrátt börn. Alt er svo stórt og
ægilegt, að maður finnur sína eigin smæð.
Nú erum við stödd uppi við tinda hins steinrunna hafs í
litlum bjálkakofa. Úti hamast norðaustan blindhríð og hristir
rambundna þakbjálkana, svo þeir svigna eins og öldustokkar
á úthafsskipi í hliðarsjó.
Hópur fólks, sem gleymt hefur tilverunni og því, sem átti
að verða, leikur sér heilan dag. Prófessor, sem annars heldur
fyrirlestra í sálarfræði í einni stórborg álfunnar, segir nú
æfintýri af manninum, sem leitaði að ókunnu ströndinni, en
það var maður, sem gengið hafði sig upp að hnjám við að
leita að lampa eilífðarinnar og brotist upp á 7 snæviþakta
fjallstinda til að hafa tal af 7 snæklukkum, sem voru einar
færar um að vísa leiðina til ókunnu strandarinnar.