Eimreiðin - 01.04.1930, Qupperneq 111

eimreiðin
VÍÐSJA
207
geislarnir komast ekki í gegn um
hana, og beta-geislarnir þuí sem
næst ekki heldur. En gamma-geisl-
arnir geta aftur á móti óhindrað kom-
ist í gegn, vegna þess hve streymi-
niagn þeirra er mikið. Gamma-
geislarnir verka nú þannig á mein-
semdina, að þeir hlaða rafmagni
frumeindir þær, sem valda ofvext-
mum í vefnum, og stöðva þessa
starfsemi þeirra. Eitthvað á þessa
Jeið hafa menn reynt að skýra
lækninguna, þegar hún tekst, og
það er eftirtektarvert, að geislarnir
hafa engin skaðleg áhrif á heil-
hrigðar líkamsfrumur. Halda margir,
nö þeir hafi þvert á móti bætandi
°g styrkjandi áhrif á þær einnig.
Þetta er í stuttu máli það helsta
sem sagt verður um eðli krabba-
meins og geislameðferð þess. En
«ú kemur dr. Millikan til sögunnar
°g geimgeislar hans. Dr. Millikan
er eðlisfræðingur og hefur aldrei
fengist við rannsóknir á krabba-
memi. En hann hefur meira en
nokkur annar rannsakað eðli og ásig-
Jíomulag geimgeislanna, sem stund-
um hafa verið kallaðir eftir honum
°S nefndir Millikans-geislar. Með
‘'annsóknum sínum hefur hann sýnl
^ram á, að geimgeislar þessir eru
að eðli mjög líkir gamma-geislun-
iim. En um leið er það augljóst
°röið, að utan úr geimnum stafar
1 sífellu á oss jarðarbúa ósýnileg-
um geislum, sem hafa styrkjandi
úhrif á allar heilbrigðar frumur lík-
amans, en Iamandi og eyðandi áhrif
a hrabbameinsfrumurnar. Risasólir
geimsins gefa frá sér orku í raf-
eindum þeim, sem þyrlast frá þeim
ut í rúmið. Millikan prófessor hefur
getið þess fíl, að frá endursamein-
mg þessara rafeinda orsakist geisl-
anin. Hún hefur svo mikið streymi-
magn, að geislarnir hafa áhrif á
rafkönnuð mörgum mefrum fyrir
neðan yfirborð vatns. En áður en
þeir ná yfirborði jarðar, fara þeir
þó í gegnum efni í gufuhvolfi henn-
ar, sem að mótstöðuafli svarar til
tíu metra vatnsdýpis. Dr. Millikan
hefur mælt orku þessara geisla sem
stendur og telur hana um einn tí-
unda af allri þeirri orku, er streymir
til jarðarinnar frá sól og stjörnum
sem Ijós og hiti. Ef orka geimgeisl-
anna yxi svo, að hún hefði róltæk
áhrif á líkamsfrumur manna, mætti
ætla, að það hefði þau áhrif, að
krabbameinsemdir minkuðu og hyrfu
alveg með tímanum. Því það er
engin ástæða til að ætla, að geislar
þessir myndu verka öðruvfsi en
geislar þeir, sem læknar nota við
tilraunir sínar á sjúklingum. Það er
meira að segja líklegt, að slík geim-
geislan þyrfti ekki að vera nærri
því eins sterk eins og sú geislan,
sem nú er notuð við lækningar, vegna
þess að geislanin utan úr geimnum
starfar og verkar jafnt og þétf allan
ársins hring. Krabbamein mundi
hverfa úr sögunni með öilu.
Ef gert er ráð fyrir, að fyr meir
hafi geimgeislan þessi til jarðar-
innar verið meiri en hún er nú,
hefði frumuvöxturinn í líffærum
manna þá átt við miklu heilnæmari
skilyrði að búa. Krabbamein var
þá ekki til. Einhver breyting hlýtur
að hafa orðið í geimnum, sem
dregið hefur úr mætti geislanna.
Það er alþekt regla, að lífið reynir
að laga sig eftir kringumstæðunum.
Ef þær breytasf, verður lífið einnig
að breytast eða deyja út ella.
ÖIl lífræn þróun grundvallast á
þessu lögmáli. Það hefur t. d. verið