Eimreiðin - 01.04.1930, Síða 114

210
VÍÐSJÁ
EIMREIÐIN
frumparlár sameinast, þ. e. ná jafn-
vægi, mynda þeir nýja lífeining og
framtímga þannig IífiÖ. Væri hægt
að sameina í lfkama einnar og
sömu lífveru bæöi karlkyns- og
kvenkyns-kjarnana, þá gæti hver
einstök lífvera1) framtímgaÖ sjálfa
sig í sífellu. — Líkamlegur dauöi
er aöskilnaður lífvakans frá efninu.
Efnið greinist svo í frumefni sín,
kolaefni, kalk, brennistein, fosfór
o. s. frv., og „duftiÖ hverfur til jarð-
arinnar, þar sem það áður var“.
Lífvakinn hefur aðsetur sitt í
taugakerfinu,2) það er að segja í
heilanum, mænunni og taugahnút-
unum. Þegar starfsþróttur tauga-
kerfisfrumanna veiklast vegna ó-
nógrar eöa óhollrar næringar, blóð-
eitrunar eða annara blóöskemda,
þreytu, líkamlegra meiösla eöa
sjúkdóma, þá þverrar lífvakinn eöa
lífsaflið hlutfallslega. — Mikill líf-
vakamissir úr heilanum veldurmeð-
vitundarleysi, svefnsýki eða bana.
Taugarnar eru þeir þræðir, eða sú
leiðsla, sem flytur lífvakann um
líkamann. Þegar taugarnar skadd-
ast, þá visna þeir líkamshlutar, sem
þær flytja lífvakann til, eöa þeir
deyja og rofna.
ÞaÖ verður þannig auöskilið, að
heilsufar vort er mjög háð ásig-
komulagi taugakerfisins. Þegar Iíf-
færum vorum og líkamshlutum berst
lífvaki í ríkulegum mæli, þá eru
þau ónæm og varnarsterk fyrir sótf-
kveikjum og sjúkdómum. Ellin or-
sakast af því, aö Iífvakinn þverrar
í líkamanum, og er hægt aö fresta
1) Hér mun vera átt við dýraríkið aðeins.
h. St.
2) «Lífvaki» höfundar virðist vera hið
sama og aörir hafa nefnt taugaorku.
h. St.
henni ótakmarkað, ef vér gerum
oss þaö ómak aö varðveita lífs-
orkuna, á meðan þaö er ekki orðið
um seinan.
Það er ekki einasta, að það sé
hægt að varðveila lífsorkuna eða
lífvakann, heldur er hægt að auka
hana með ýmsu móti:
1. Með því að veita taugakerfinu
nægilegan forða af lífsorku með
réttu mathæfi og með því að gæta
þess, að fullkomin útlausn úrgangs-
efna verði í Iíkamanum, svo að
fullkominn jöfnuður haldist á „tekj-
um og gjöldum" líkamans.
2. Með því að forðast alt óhóf,
nautnir, og annað það er veikt gelur
Iífsþrótt vorn, æfa og örva alla góða
hæfileika og lífsstarfsemi og forð-
ast að ofbjóða lífsorkunni eða of-
þreyta hana á nokkurn hátt.
3. Með því að hafa hæfilega á-
reynslu bæði líkamlega og andlega.
Áhugi og eftirvænting eru segull,
sem dregur að sér lífvakann. Deyfð
og áhugaleysi þurka upp Iindir lífsins.
4. Með því að halda hugsunum,
breytni og tilfinningum á skynsam-
Iegu sviði.
5. Með því að hafa nægan svefn
og vinnu, hvíld og hugðarefni í
hæfilegu hlutfalli.
6. Með því að viðhalda ásthneigð
sinni og ávinna sér ástir á móti-
Það magnar allar frumur líkamans
til yngingar og endurnýjar og eflir
þrótt hans.
7. Með því að hætta að telja
aldursár sín og leitast við að end-
urvinna æsku sína með því að beita
bæði vilja og hugsun að þvf.
8. Með því að Ieitast sífelt við
að viðhalda bæði líkamlegu og
andlegu jafnvægi.
Ellin er vanheilsa, sem orsakast