Eimreiðin - 01.04.1930, Qupperneq 116

212
VÍÐS]Á
eimreiðin
bandi viö Youngs-áætlunina er hinn
nýi alþjóðabanki, sem verið er aö
setja á stofn. Hann á meðal ann-
ars að hafa það hlutverk að inn-
heimta skaðabæturnar og skifta
þeim í réltum hlutföllum á milli
kröfuhafanna. Sv. S.
Líf og dauði. Svo munu flestir
ætla, að líkami manna sé með öllu
dáinn, þegar andardráttur hæltir og
hjartaslögin hverfa. Þó er það fyrir
löngu kunnugt, að líf leynist í mörg-
um líffærum löngu eftir „dauða“
mannsins. Þannig má taka húðpjöru
af liki all-löngu eftir andlátið og
græða hana á annan mann. Það
hefur jafnvel tekist að græða á
parta af eyrum og fingrum, þótt
nokkrar klukkustundir — jafnvel
22 klst. — hafi liðið frá því, að
þeir voru skornir af. Á'síðari ár-
um hafa menn einnig lært þá list,
að „rækta" allskonar vefjaparta
(húð, vöðva, taugavef o. fl.) í glös-
um með hentugum næringarefnum,
og halda þeim lifandi ár eftir ár.
Slíkir ræktaðir vefir halda enda-
laust áfram að vaxa, og sjást engin
ellimörk á þeim. Má vera að þetta
sé leiðbeining um það, að dauðinn
sé ekki meö öllu óumflýjanlegur.
Ein af hinum furðanlegustu til-
raunum í þessa átt, gerðu lækn-
arnir við Rockefellers-stofnunina í
New Vork. Þeim tókst að taka öll
mellingarfæri úr dýri, og halda
þeim Iengi lifandi í glerkassa með
sérstökum umbúnaði. Innýflin voru
meira að segja með svo góðu lífi,
að framendinn át fæðu, sem látin
var í hann. Gekk hún svo á eðli-
legan hátt gegnum meltingarveginn.
Nýlega hafa rússneskir læknar
gert tilraunir með það, hve lengi
líf gæti leynst í þuvkudum líffaer-
um. Árið 1922 tókst próf. Krawkow
að finna líf í pörtum af eyrum og
fingrum, sem legið höfðu þurkaðir
í 5 mánuði, en auðvitað var jafn-
framt séð fyrir því, að sýklar eða
önnur óhreinindi næðu ekki til
þeirra. Þó gat nokkur vafi Ieikið
á þessum athugunum, svo tilraun-
unum var haldið áfram. Þannig
lókst öðrum lækni að þurka garna-
stúfa, svo að þeir Iéttust um helm-
ing, setja þá síðan í hentugan nær-
ingarvökva og Iífga þá við, svo aö
bæði hreyfðust þeir á eðlilegan
hátt og meltu fæðu, sem í þá var
látin. Var þetta auðvitað full sönnun
þess, að lifandi væru þeir þrátt
fvrir þurkinn. Aðrir læknar hafa
þurkað eyru, svo að þau léttust
um 73 °/o, og gátu svo eflir alla
þurkunina sýnt fram á, að lifandi
voru þau.
Ekkert líffæri er betur fallið til
slíkra rannsókna en hjartað, því
sláttur þess leynir sér ekki og segir
til, hvort hjartað sé lifandi eða
dautt. Var fyrst tekið hjarta úr
froski og þurkað svo, að það létt-
ist um 25 o/o. Þegar hentugum nær-
ingarvökva var veitt gegnum það,
fór það aflur að slá fullum fet-
um, jafnvel þótt harðþurkað væri
áður, svo að það léttist um 70%.
Af þessum og þvílíkum tilraun-
um með ýmsa líkamsparta hefur
það komið í ljós, að líf getur leynst
furðu lengi í þeim, þó heita megi,
að þeir séu skræiþurkaðir. Manm
dettur í hug, hvort harðfiskurinn
kunni nú að vera lifandi eftir alla
meðferðina.
í Þjóðsögum vorum er sagt frá