Eimreiðin - 01.07.1931, Qupperneq 36

236
ÓQÖNQUR OG OPNAR LEIÐIR
eimreiðin
sem unt væri. Þessi leið væri öruggari en bæði lántökuleiðin
með ríkisábyrgð og sú leiðin að láta útlent félag eingöngu
sjá um framkvæmdina. Hjá því verður vitanlega ekki komist
að afla einhvers erlends stofnfjár, en þá á að gera það með
því að dreifa um leið áhættunni og jafnframt hagnaðarvon-
inni á sem flesta aðila samkvæmt þeirri stefnu, sem nú er
svo mjög að ryðja sér til rúms, að ríki, bæjarfélög, sveitar-
félög og einstaklingar, sem yfir fjármagni hafa að ráða, slái
sér saman til samvinnu um þau átök, sem ekki verða unnin
nema með miklu fjármagni og víðtækum framkvæmdum.
Það er mikið undir því komið, að Sogsvirkjunarmálið verði
leyst á sem hagkvæmastan hátt. Eftir því hvernig það fyrir-
tæki hepnast fer það, hvort undinn verður bráður bugur að
frekari virkjun fossanna hér á Iandi. En framkvæmd og til-
högun fallvatnavirkjunarinnar verður jafnan að telja einn
mikilvægasta liðinn í framtíðar-áætlun þeirri, sem þegar hefur
verið minst á að leggja beri á næstu árum af þeim, sem
stýra eiga viðreisn atvinnulífsins í landinu. Þegar farið verður
að senda rafmagn frá fossunum þráðlaust Iangar leiðir loft-
vegu, verður landið eitt af ágætustu orkustöðvum veraldar-
innar.
ísland er að verða ferðamannaland. Enn er á því nokkur
vafi, hver hagnaður það muni þjóðinni. Notin fara eftir því,
hversu hæfir vér reynumst til að taka á móti útlendum gest-
um. Enn vantar þekkingu og hagsýni. Þeir, sem fást við að
leiðbeina ferðamönnum, vita vel eða ættu að vita, að fæstir
þeirra eru auðkýfingar, og að það skiftir miklu máli, hve
haganlega og ódýrt hægt er að koma fyrir ferðalögum um
fegurstu og söguríkustu héruð landsins. Alt þetta stendur til
bóta. Sjálf fegurð landsins liggur ekki opin fyrir öllum, þó
að sumir hafi svo að segja drukkið hana í sig með móður-
mjólkinni. En hafi menn einu sinni komið auga á hana, þá
mun til hennar leitað ár eftir ár, sumar eftir sumar, og það
ekki síður af útlendum mönnum en innlendum. Það er seið-
kyngi í háfjallakyrð öræfanna, sem ekki gleymist. Við þrumu-
gný fossanna og hrikaleg hamragil og hengiflug fæðist áræði
og sterkar hugsanir. Við unað sólglitaðra grunda og gróður-
ríkra dala fæðist sáttfýsi og góðvild í garð alls, sem lifir og: