Eimreiðin - 01.07.1931, Blaðsíða 95

eimreiðin
KREUTZER-SÓNATAN
295
*]á, það ríður á að vængslýfa kvenfólkið nógu fljótt, ann-
ars er fjandinn Iaus«.
Eg gat ekki að mér gert að segja:
*En hvernig víkur því við, að giftir menn skuli geta farið
u* ' Kunávin og skemt sér þar á þann hátt, sem þér voruð
siálfur að lýsa áðan ?«
»Það er nú mál út af fyrir sig«, sagði kaupmaðurinn,
Þagnaði og varð hugsi. Hann hrökk upp við, að hringt var
brottferðar, náði í tösku sína, sem hann hafði lagt undir
ekkinn, vafði um sig loðfeldinum, lyfti húfunni til kveðju og
hvarf út úr klefanum.
II.
Naumast var gamli kaupmaðurinn kominn út úr klefanum,
er athugasemdum og spurningum rigndi að úr öllum áttum.
*Einn af gamla skólanum!* sagði búðarpilturinn.
^Þetta var sHeimilisaginn*1) sjálfur í sinni óbreyttri mynd!«
fa9ði frúin. »Hefur nokkurn tíma heyrst villimannlegri skiln-
ln9ur á konunni og hjónabandinu!*
s]á, við stöndum ennþá langt að baki öðrum þjóðum í
0ÖUnum okkar á hjónabandinu«, sagði málfærslumaðurinn.
. * Þessir menn skilja það sízt af öllu«, hélt frúin áfram, »að
ást,aUS* h'°nahan<] er a'fs ehhl neit* hjónaband, að það er
,n ein, sem gerir hjónabandið heilagt, og að það hjónaband
' r,?r °svikið, sem hefur verið helgað af ást«.
uðarpilturinn sat með ánægjubros á vörum og Iagði við
s ‘mar. þag Var auðséð, að hann reyndi að hugfesta sem
s af þessum lærdómsríku samræðum, til afnota, er á þyrfti
° halda síðar í lífinu.
e2ar frúin var að tala, heyrðist eitthvert hljóð bak við
lit^S!m i'bfist niðurbældum hlátri eða hálfkæfðum ekka. Við
bö es)álfrátt við og sáum þá fyrverandi andbýling minn,
Unu° ^ herramanninn sráhærða, með undarlega leiftrið í aug-
m> standa og styðja sig við sætisbakið. Hann hafði fært
frá 16^-'assnes)!U „Domostrój", eiginlega „Leiðarvísir á heimilum", rit
ótiaU °, ef(‘r Silvester prest, sem var í miklu áliti við hirð ívans hins
3 6ga 0533-1584).