Eimreiðin - 01.07.1931, Qupperneq 103

EIMREIÐin
a tröllskapnum í mannlvsingum". Og hann talar ennfremur
_ 6lSmgu íslenzkra höfunda „til þess aö vekja magnmikil áhrif
Weð ‘aumlitlum
Siúkdómsroðinn. Sr. Ragnar E. Kvaran hefur ritað grein í
•’ '!nn' (XV, 2, 1931), sem heitir „Slitur um íslenzka höfunda". Minn-
ann þar á, að straumhvörf séu orðin í íslenzkum bókmentum á
umum, — nú sé yfirgefin „hin íslenzka erfða-tilfinning, að jafn-
í?1 shapferlisins sé aðdáunarvert", og getur þess, að með Höllu (í
la a-Eyvindi“) hefjist það, „sem maður hefði filhneigingu til þess að
nefna dálæti
Um ‘ilhneig _
S6(n Hum aðferðum" og bendir þar m. a. á Halldór Kiljan Laxness,
°S I)3'' S'nS °S ”^að ætt‘ að heyrast yfir þvera eyðimörkina í Arabíu",
deg;«aV1° ^tefansson, sem „þjáist svo oft af sálar-lungnabólgu á níunda
. 09 virðist vera „í stöðugri andlegri lífshættu", — sé stöðugt
0o . Ur 1 hræðilegum krisis hitasóttarinnar". Þetta er orð í tíma talað,
þ1 e9 nif ræða það nokkru nánara.
víst SS' 09 aliur þessi bægslagangur nútíðar-rithöfundanna á
tyri að _vera ímynd kraftar þess og kyngi, sem í þeim búi, en ég segi
Sterl m'S’ 30 á mig verkar það sem vanmáttarfálm eða sjúkdómsroði.
láta Uf maður Þarf efthi að „slá um sig“, fimur maður þarf ekki að
tnöne'nS 09 ftt Þess a^ eftlr honum sé tekið, a. m, k. af skynsamari
vitað Um ^n 'atatæt’ 09 „umsigsláttur" hins máttlausa manns ganga auð-
ber í'362* 1 au9u 09 eVru dómgfeindarlauss fjöldans, — fjöldinn tekur
fimle'l S9an®lnn (sem var sjúkdómur) fyrir kraft, og skrípalætin fyrir
hjöro ð ”^r>^v «Va>’“ (ekkert um of) sögðu Forn-Grikkir, — en
IfyHi nutlma-höfundanna sumra virðist vera „alt um of“, — eitthvert
1 ú,ln9S'mðÍ er Þeirra hugsjón. Ekkert getur verið fjarlægara andanum
bóh ln9asögum, Noregskonungasögum og Eddum, — andanum í forn-
°2 v'TUm sten<flnSa með þeirra rólega hlutleysi og yfirlætislausa krafti
er , u‘ eru skilgetin afkvæmi norræns anda, en tryllingshátturinn
ltbi krahki, sem norræn sál hefur átt við einhverjum fjarskyldum anda,
sagna anua hms vestræna kyns (mannflokks), sbr. ró og kraft íslenzkra
'ausa' ?32nstætt tryllingi og hamsleysi írskra fornsagna. Og þetta hams-
^0rr^ ustrf®uÞrungna einkenni vestræns kyns kemur þegar fram hjá
fiarstæð' *^9muri<farsVni> sf>r. t. d. vísuna „Heitask hellur fljóta", þar sem
Nú
°Unum er hrúgað saman.
norr ma Vlsu se9)a> a^ vestrænn andi sé jafn-góður á sína vísu og
Sigu*nn an<fi. Já, reyndar, — fyrir vestræna menn. Kormákur (og Jóhann
lonsson) hafa líklega báð ir verið mjög vestrænir á sái og líkama,