Eimreiðin - 01.07.1931, Qupperneq 109

E>MREIÐIN
RITS]A
309
s|aðinn fyrir rafmagnshleðslur hjarnanna. Annað eins og þetta er óvið-
ei9andi orðalag.
1 16. og 17. gr^ þar sem talað er um /ryanfumkenninguna og frum-
emdakenningu Bohrs, er rangt með farið um orkuskamtana, þar eð full-
omlega er gefið í skyn, að allir orkuskamtar séu jafnstórir, en mis-
munandi orkumagn, t. d. við útgeislun, komi fram á þann hátt, að 1, 2, 3
a fleiri orkuskamtar Iosni f einu. Meðal annars stendur á bls. 54:
®'i menn t. d. 16 X 10 ^ 12 erg við rafeind í 1. braut, stekkur hún
Yfir
®fn
he:
1 aðra braut um leið og hún sýgur þessa orku í sig ... þannig sýgur
'seindin jafnan í sig svo og svo marga orkuskamta sem rafeindir
nnar fiarlægjast kjarnann um margar brautir". Af þessu verður maður
ra9a þá ályktun, að þegar rafeindin fer úr 1. braut í 3., aukist orku-
irennar um 2 X 16 X 10 ~ 12 erg, en eftir þvf sem mér reiknast
®ru það ekki nema ca 19 X 10 ' 12 erg, og við flutning úr 2. braut í
u^Ver^Ur skamturinn þá ekki nema ca 3 X 10 “ 12 erg eða um 5 sinn-
m>nni en skamturinn við flutning milli 1. og 2. brautar. Reikni maður
orkuskamtana, sem svara til flutnings rafeindarinnar (hér er miðað við
það 1Seinc^'na) m'fli hinna ýmsu brauta, kemur það ennfremur í ljós, að
að f9elUr verið rétt, sem stendur neðst á bls. 54, að vinnan við
i , |arl*gja rafeind frá kjarna minki frá einni braut til annarar eftir
inn* °"Unum f ■ g2 i i2 ••• Hér mun vera átt við það, hvernig kraftur-
^ 1 sem keldur saman kjarna og rafeind, minkar eftir því sem fjær
tae9nr kjarnanum. Á bls. 55 er tíðnin sögð vera t. d. -|i -h -^-i, En þessi
að margfaldasf með 3,29. 10*5, eða rúmum 3000 biljónum.
raf • ^S- er sennilega prentvilla, Vs í staðinn fyrir Visoo, um þyngd
annnar. Neðarlega á sömu bls. er talað um, að betaagnir kynnu
Um v'ð það, að þyngri frumeindir mynduðust úr vatnsefniseind-
sé ekki, hvernig betaagnir (rafeindir) ættu að geta sparast við
s ’ j331- eö þær þurfa að vera jafnmargar og vatnsefniskjarnar þeir,
1 Irumeindina fara, eigi hún að verða fullþroskuð, ef svo mætti
35 ®r»i komast.
A i i
þ. 18. 58 er gert ráð fyrir, að alfaagnir lendi á zinkþynnu og blossi
vsrið'3P" kygg, hér sé frekar átt við þynnu, sem zinksúlfíð hefur
smurt á. Þar er einnig talað um vatnsefniseindir með lítið eitt
lag ra^maSnshIeðsIu en venjulega. Þetta finst mér óviðkunnanlegt orða-
_ÞVÍ a& hér er átt við vatnsefniskjarnann, eins og kemur fram í
klað- m.a'S9rein- Af þessu mætti álykta, að vetniseindin væri yfirleitt
Posdív/u rafmagni. En hlaðist frumeind rafmagni, sem annaðhvort
aetUr orðið
rafeindir,
verið
á þann hátt, að hún tengi við sig eða missi eina eða fleiri
er komin fram viss tegund af frumeindunum, sem áður hefur
minst á.
m þennan kafla er ég víst orðinn nógu margorður, en þó eru ein-
st°k atriði
mér • Sem eg hef ekki nent að eltast við. Þetta er sá kaflinn, sem
stöð h'r^'St Vera ^estar beinar villur í. Það er sýnilegt hér, að undir-
uÞekkinguna hefur vantað. Höfundurinn hefur ekki hal
haft vald á efninu