Eimreiðin - 01.01.1934, Qupperneq 95

EiMREIÐIN
Á DÆLAMÝRUM
75
mer9Íuð og launfyndin, og í henni allri magnaður undir-
s^raumur, er minti á árnið í fjarska. Kunni Höski gamli frá
mör9u að segja, og skemfi hann okkur oft vel með sögum
s'num og aevintýrum.
*Hun er súr pípan þín, Höski gamli<, segir Siggi frá Sviðu
ertnislega.
*Hún er nú svo sem engin barnatota*, rymur í Höska
9amla fremur stuttaralega. »Ég býst svo sem við, að />ér yrði
^uibult af henni, drengur minn! Ojæja, já. En dáindis bragð-
9oð er hún nú samt ofan á alt stritið*, bætti hann við góð-
. e9a og strauk um hökuna, tók út úr sér pípuna og horfði
v'ngjamlega á hana.
*Mig furðar nú ekkert á því, þó að þér þyki vænt um pípu-
9arminn<, sagði Nonni, yngri bróðirinn. »Hún er víst einasta
^nnustan, sem þú hefur átt um dagana, Höski gamli!<
*Já, og gamli hlunka-dunkurinn þinn, bjarndýra-riffillinn,
Settl var orðinn svo boginn, að það mátti skjóta með honum
Utn húshorn!< bætti Siggi við.
, *Hm, ojæja<, rumdi í Höska gamla. Hann tók út úr sér
P'Puna og horfði vandlega á glóðina í hausnum. »Ojæja. Ekki
^akaði það nú, drengir mínir, þótt þið yrðuð nú fyrst sæmi-
k burrir fyrir aftan eyrun, áður en þið færuð að hugsa um
yenfólk og byssur. En það get ég sagt þér, Nonni minn, að
e,nn sinni var Höski gamli yngri en hann er núna. Meira að
Se9Ía nærri því eins ungur og þú ert núna, drengur minn,
að ég á þeim árum hafi nú líklega ekki verið annað eins
arn og þú ert. Við fæddumst eins og eilítið fullorðnari á
e‘m árum heldur en nú á dögum, skal ég segja þér, kall
mmn! — £n ekki fyrir það, Nonni minn. Það getur svo sem
dáindis góður krókur úr þér með aldrinum, þegar þú ert
, Ulnn að fá herzluna. Það er seiglingsefni í þér, ef rétt er á
a d'ð, drengur minn. Þó að ég búist nú annars við, að það
- rfl að stálsetja betur eggina, ef bíta á svo dugi. Líttu á hann
a bróður þinn! Það er nú kall í krapinu, drengur minn, þó
‘a°rður sé«.
s3á, ég býst nú við, að fleiri bogni en byssuhólkurinn þinn<,
araði Nonni hálf-gremjulega. »En þó hafði ég heldur hugs-