Eimreiðin - 01.01.1934, Qupperneq 115

EIMReiðin
RADDIR
95
E. hefur borið mér á brýn bögubósa-hátt í rithætti fyrir 16 árum.
j.9 Þ° hefur það ekkert erindi inn í þessa deilu annað en reyna að
na eitthvað mér til svívirðingar. Hvernig myndi S. E. snúast við, ef
9®Sst væri innan í tómyrðin hans með stílfræðilegri gagnrýni, þvílíkri
Sem sjálfs hans?
síðast hefur S. E. sagt
v*ri
og Iagt þar á mikla áherzlu — að ég
I rar>nsóknarefni fyrir sálsýkisfræðing. Og eftir allar þessar persónu-
a&9U- Sres'r — °s mar9ar íleiri — kemur svo S. E. fram og kvartar um
Var^9 S^r'^' um s's skamm>r> Þ° aHir hafi hlotið að sjá, að í svari mínu
^ ftuklu minna af þeim en efni stóðu til. Hér er ekki nema tvent til:
^n»aðhvort þolir S. E. ekki, að óvalinn maður svari sér, eða þá að
filUn er að leiða lesandann til þeirrar trúar, að ég hafi ritað skammir,
hafa það sér til afsökunar, að hann skrifar skammir sjálfur.
é l hæðist mér fyrir það, að ég taldi líklegt að hann vissi að
Ver_,6^' ehhi flutt ræðu, sem hann vitnar til frá 1915. Hann hafi þá
Hk' ^ ara c'rensur- — ^u' sat hann alveg eins vitað, eins og hann
's* uita hvað sfaðið hafi í sveitablöðum í Þingeyjarsýslu á sama tíma.
aö *St hen>ur langur pistill um það, að ég sé með öðrum „rógstungum"
t>ann6l'aSt ^eSS hennarastöðu hans, af því ég nefndi
g6r)n te>öandi mann, sem legði æskunni skilyrðin til. Þetta er sýnilega
Vsl ^ a^ v'tta sÝn- vert ve* hér veh es a^ honum sem for-
inenj-ann' v'® víðlesið tímarit og sem ritdómara, sem lætur sig bók-
0g lr allmiklu skifta. Á þessum vetlvangi vildi ég knýja hann til sóknar
ra^arnar fyrir skoðanir sínar um það, hvernig kynferðismál eigi að vera
Ver) 1 sháldskap nútímans. En þá svarar hann aðeins: Þetta er ekki svara
hrej j^etta er ómótmælanlegur flóiti frá því að láta sinn málstað koma
g ega fram í dagsljósið og þola dóm og gagnrýni óspiltrar dómgreindar.
hejg! se9ir að ég fari með alger ósannindi, þar sem ég sagði að hann
'feild'’ ^r'svar afneitað Guðmundi Kamban út af sama atriðinu sem ég
En ' a hann fyrir. Það er óþarfi að evða fleiri orðum um „Skálholt".
ttieö - S^a' Þetta fekið fram: S. E. taldi að G. K. hefði mist marks
árgjj'aSta^s'nsunum ‘ Wrsta þætti, en að þessu hef ég áður vikið. Þetta
þar '1ann ' ritdómi um annan þátt, gerir það með eftirfarandi orðum,
Daö-Sem *lann segir að persónurnar hefji sig og skýrist: „. . . Nema
virði'st hfanr> er í rauninni statisti og hefur alt af verið. Hans hlutverk
hr;e^ et<hi hafa verið annað en það að geta hálfnauðugur og hálf-
' sk T ^etta °9æf»barn, sem verður til þess að s!á ryðið af málminum
ineö u ?r*' ^a9nheiðar“. — Það var óhugsandi að ég gæti talið S. E.
haföj c ',m’ sem hældu bókinni skilmálalaust fyrir ástalífslýsingarnar. Ég
f ulla
e9u k -an rStt *'* a^ ta^a svo *'* or^a> ég vissi vel, að hinar óhrjá-
^ Vnóralýsingar teldi S. E. sjálfsagðar.
ttieö þ*9 aherzlu leggur S. E. á að telja mönnum trú um, að ég —
stgjj ssun> skrifum mínum, — gerist talsmaður fyrir sællífisgjarna yfir-
°9 eg se vinna fyrir þá menn, sem vilja eiga alla íslendinga
*'>> að
nota þá.