Eimreiðin - 01.10.1941, Blaðsíða 84

420
MINNISLEYSI
eimbbi®,s
— Nei, auðvitað ekki, sagði Kjartan vongóður, því nú hafði
hann í vasanum lvkilinn að þessa heims fallvöltu gæfu, -
auðæfunum.
Þegar Kjartan kom aftur til Reykjavíkur, var búið að loka
efnalauginni, svo hann varð enn að bíða og vona hið bezta-
Stundum var hann hinn kátasti og hárviss um, að miðinn
væri í skúffunni í efnalauginni, og hina stundina málaði hann
allt svart. Auðvitað hafði miðinn týnzt úr vasanum á hux-
unum, þegar Þorvaldur fór austur, og var nú sennilega á flug1
um fjöll og dali landsins, ef hann var þá ekki alveg máðui
út af þessari tilveru. Eða----kannske hafði hann alls ekki
látið happdrættismiðann í pokabuxurnar. En hvað átti hann
að gera, ef hann fyndi ekki miðann. Gat hann þá fengið vinn-
inginn útborgaðan? Varð hann ekki að hafa miðann, sein
sönnun þess, að hann væri rcttur eigandi vinningsins? Kjartan
svaf lítið um nóttina. Klukkan átta um morguninn klædth
hann sig og stóð við dyrnar á efnalauginni, þegar stúlkan
opnaði. Hún tók brosandi við lyklinum og sagði eitthvað 11
þá leið, að hann hefði þá verið svo heppinn að hitta Árna í »a>1'
Tvær mínútur liðu, en svo hafði Kjartan miðann í hönd-
unum. í flýti leit hann á númerið og sá — — að í þe^a
sinn hafði minnið ekki svikið hann. Það var Guðrún, sel11
hafði rangt fyrir sér. Þegar Kjartan átti nokkur skref ófai'111
til skrifstofunnar, tók hann miðann upp úr vasa sinum, til þeSS
að fullvissa sig um það, að númerið væri rétt. Og eftir íl®
hafa komizt að raun um, að tölustafarnir höfðu ekki breytzl
neitt, ætlaði hann að stinga honum í vasann aftur, en varð Þa
ósjálfrátt litið á eitt horn hans. Þar stóð: Söluverð
Endurnýjunarverð 8.00. Kjartan las þetta aftur, söluverð lö.dd»
og þetta var heilmiði og núna var maí.
— Tvisvar átta eru sextán, tautaði hann, — en maí el
þriðji mánuðurinn. Það var ekki um að villast, hann hafð1
gleijmt að endurnýja.
Sálarástandi Kjartans verður ekki lýst með orðurn.