Eimreiðin - 01.10.1941, Blaðsíða 63

EisIREIÐIN
LYNDISEINKUNNIR FUGLANNA
39!>
11111 eggin sín, en þórshaninn er þeim öllum snjallari í
okmdum. Hann verpir á þröngum stöðum, á vatnafitjum,
eioabörðum nálægt vötnum, á sjávarbökkum og oft í götu-
lllnum við alfaravegi, og er þá vanur að liggja kyrr,
^>ersu mikil umferð sem er, og unga þannig út í næði. Fljúgi
ann af eggjum, fer hann beint upp í loftið, bregður máske
a leik og flýgur svo í sama hasti eitthvað langt burt og sezt
a vatn eða sjó. Fari maður svo á eftir honum, situr hann
°ítast uppi á þurru, er að er komið, og er að kroppa sig, læzt
®kki teka eftir neinu, og má ganga mjög nærri honum án þess
ann styggist. Kvenfuglinn hagar sér likt og karlfuglinn. Það
j ' ur merki þerritiðar, ef þórshanar og óðinshanar verpa
kt, sem kallað er. Þeir verpa t. d. stundum niðri i vatnsfar-
'egum, er lágt er i, og er margreynt, að ekki rignir svo mikið
ntungunartímann (3 vikur), að það komi að sök, þó að lega
eioranna sé þannig, að ekki þurfi nema eins dags regn til
ess aÖ flæði yfir það. Verpi þeir aftur á móti hátt i heiða-
toum, þó að vatnslitið sé og þurrkar hafi gengið, þá mun
'aila bregðast, að rosi og óþerritíð komi, er að túnaslætti
'ður. Og oft hefur vaxið svo í vötnum, að flætt hefur upp að
feiðrum þeirra, en ekki lengra.
t' lestir munu kannast við fuglsnafnið keldusvín, en keldu-
s'ni er fugl á stærð við mýrispýtu. Aðeins bláleit slikja á
'*ngjum er gleggsta einkennið á keldusvíni, og egg þess eru
n>ei þvj hnöttótt, ljósgul með dekkri dropum, þéttum og smá-
U111 • Dropar þessir hverfa alveg, er ungað verður eggið. Það er
lnJög sjaldgæft, að keldusvín sjáist. En ef það sést, missa menn
latt sjónar á því. Það hverfur i flýti og sést ekki aftur, hvernig
Sein leitað er. En til þess heyrist þó, að það er einhvers staðar
nand: Það felur sig í mýrarfenjum og keldudrögum svo vel,
að illmögulegt er að finna það.
^tál fuglanna eða hljóð eru harla breytileg, eins og þeir
nuuiu fljótt ganga úr skugga um, sem gefa þessu efni gætur
uni lengri tíma. Mál óðinshana er dibb-dibb: stutt hljóð hvert
a eítir öðru, stundum eitt einstakt, en oft mörg í röð og þétt,
61 lleIr fljúga upp. Hljóð þórshana er aftur á móti ekki hægt
að tákna með stöfum. Það er einna líkast þvi sem slegið sé
niíð litlum hamri á smámálmplötu, er liggur á steðja, minnir