Eimreiðin - 01.10.1941, Blaðsíða 49

EiMREIÐIN
UM UPPRUNA ÁSAHEITA
385
Þiða hinn unaðslegi, hinn eftirsóknarverði, og gefur það
^Ói-mikið betri merkingu á nafni hins tigna guðs en óður
e«a vitfirrtur.
Þegar Adam frá Brimum segir, að nafnið Odinkar þýði
^U^i kær, þá virðist hann telja Óðin tákna hinn eina sanna
°g kemur það illa heim við þá skýringu hans, að það
J 1 æði (furor), svo það á víst ekki að skoðast sem málfræði-
-g skýring, heldur sem skýring á hugtakinu. að hann var
s v°ðaðnr herguð. En að hann telur Odin tákna hinn sanna
getur vel stafað af því, að bæði Odin og Eden hafi beint
ga rnanna til skaparans, enda bæði orðin af sömu rót eins
u& áður segir. En síðari hluti nafnsins Odinkar virðist hann
Ua’ að sé komið frá latínu: carus (— kær), en sennilega
það fremur hebreska orðið „kar“, sem þýðir lamb.
dinkar = lamb Óðins (þ. e. guðs lamb). Ég held því, að
Uafn Óðins sé frá byrjun tengt við hugmyndina um skapar-
ann og hinn unaðslega garð, sem nefndur var Eden, þar sem
agga mannkynsins stóð, enda þótt hugmyndin, sem við það
‘r tengd, gleymdist síðar eða vrði óskýrari i meðvitund
maHUua og þjóða.
þ^'aðan og hvernig er nafnið Þór komið inn í norrænt mál,
hvaðan stafa hugmyndirnar um megingjarðir hans og
hað er almennt litið svo á, að Þór tákni þrumuguðinn, og
r ^*a® vist rétt, því flestar þjóðir munu hafa talið það víst, að
lnhver gug talaði í þrumunum.
n nú hét þrumuguðinn „Þunor“ á engilsaxnesku (þar af
nU þruma nefnd thundcr); „Donar“ á gamalli háþýzku
fh * nýháþýzka: Donner), „Thoner“ á gamalli lágþýzku
r af svo: Doner og Duner), og loks „Thuner“ á gamalli
enzku. Germanska orðið, sem þetta er komið frá, er
r’ nara ‘. Indogermanska rótin er talin vera (s)ten, eða sama
°g i „stynja" á islenzku, „tonare“ á latínu og „tennei“ og
’>stenei ‘ á grísku. Skylt því er orðið „tanyati“ á sanskrít og
’ jU5ar * á nýpersnesku.
ollum þessum málum indgermanska málstofnsins og um
fr? aihir allt til vorra daga hefur stafurinn n haldist, þrátt
1 allar breytingar á hinum ýmsu málum og á ýmsum
25