Eimreiðin - 01.07.1942, Blaðsíða 95

E'MBEIÐIN
ÓSÝXILEG ÁHRIFAÖFL
271
St»lirnar, þessa sjálfsveru vora,
Seni l'fir áfram eftir líkams-
(l^uðann. Daglega verðum vér
'((1 þessara áhrifa. Daglega
'erðum vér vör þess tjóns,
sern áhrif hins illa geta valdið.
•'Slega verðum vér vör þeirr-
'1 Verndar, sem opinn náðar-
uðnnir guðdómsins veitir oss,
Gf ►
Ver nðeins trúum á hann
°ö Vernd hans. Höfðingi
111Ý' hursins er einnig ætíð boð-
un og búinn til að opna oss
lul tálgryfjur á sinn lævísa
,al1’ llnz hann hefur náð oss
'uld sitt og leitt oss i
glötun.
flóðar hugsanir, fagrar hugs-
,011 ’ lu einar hugsjónir, ka>r-
eikur. Aldrei að láta falla ó-
lngjarnlegt orð í annarra
f”uð. Aldrei að hata nokkurn
^ ann- Aldrei að missa stjórn
Sjallum sér og ústriðum sín-
^’etta hugarfar eitt er þess
Vee§nu8t að leiða oss á guðs
þe^U °g nauðsynlegt skilyrði
11(5 Ver getum lifað æðra
jg1',I)ess Vegna ríður svo mik-
er a óllu dagfari manna. Það
ag ^elgvænlegur sannleikur,
an lf Vort eftir líkamsdauð-
f. 11 lcr ulveg eftir því hvernig
Ijig'/tund vor er hér í lífi:
jjel llla °8 góða í fari voru
bý'll5 ett11' dauðann og
hin °SS '1S^ 1 llelviti e®a 1
Ul‘U íki alveg eftir eigin vali
hér og viljaþreki voru til ills
eða góðs.
Mikilsverð sannindi.
Visindi þau hin nýju, sem
fjalla um dáleiðslu og fjar-
hrif, opna mönnunum aðgang
að dýpstu leyndardómum
mannsandans. . Þau flytjá
þeim hæði huggun og leið-
sögn. Þess vegna her að veita
þeim nána athygli og kynna
sér þau.
Dáleiddur maður er í órofa
hugarsambandi við dávald
sinn, því að hann er dávaldin-
um háður um leið og hann fell-
ur í dá og heldur áfram að vera
það í dáinu. Sama á sér oft
stað í venjulegum svefni. Móð-
ir, sem sofnar út frá vöggu
harnsins sins, hættir ekki að
gæta barnsins þó að lnin sofni.
Hún verður vör hverrar hreyf-
ingar þess, ])ó að hún hevri
/
ef til vill ekki dyn stormsins
úti fyrir. Hugur hennar er
áfram fjötraður við umhugs-
unina um blessað litla harnið,
enda þótt hún blundi. Dáleidd-
ur maður einbeitir hug sínum
að dávaldi sínum og hugsun
þeirri, sem dávaldurinn blæs
honum í brjóst. Þessi einbeit-
ing beggja veldur hinu nána
hugar-samstarfi.
Oss finnst stundum eins og
guðleg forsjón sé oss fjarlæg,