Eimreiðin - 01.07.1942, Blaðsíða 99

EUiReh),n
bílð oin'i
*«. sem naering mer veitir —
])■', '°n'n’ vcr<5i’ eg ei hér,
* 'eturinn næsti’ er á enda,
g lómknapp minn, fegurri en fyrr,
^ ,'"n háleita sunna,
°dains akri, sem menn
þa“n að jafnaði kalla.
Oj, a'U^ar hinn ylhlýi hlær,
en U gcnSur sól nein til viðar;
a8gperla, svalandi og sæt,
SUnr a hlómi.
ÚNDÍNA SKÁLDKONA
275
Hvernig ég kemst þangað upp,
og livemig ég losast hurt héðan,
gct ég ei glögglega séð
né greint núna fyrir mér sjálfri.
Hvað gerir ]>að, ef ég ],á
verð þúsundfalt sælli en áður,
umkringd af ástvinafjöld,
umkringd af sterkasta kærleili
og fæ svo að lieyra það hrós:
að heita liin göfgasta rós.“
knappi ungum.
htj^e^a ^af m®r líkft afskrift að kvæðinu sínu Vorþrá, seui
. n Var þá nýbúin að yrkja. Það ágæta kvæði kom út í árs-
' mu tílin árið 1940.
k man> að Helga minntist á nokkur af íslenzku ljóðskáld-
k\- 11 ’ vn'^'st mér, að henni þykja mjög vænt um sum af
aðiini Kristjáns Jónssonar.
°g é^ var kominn heim, skrifaði hún mér skemmtilegt
þessT-^B arnlCgt bréf og sendi tnér tvö kvæði, og voru þau
jj. '' Blómsaga og Sólin og rósin. Og síðar um veturinn sendi
itter enn tvö eða þrjú af kvæðum sínum. Nokkru síðar
blln hafa flutzt í burtu frá Selkirk.
^rjátíu og fimm ár, að ég heyrði hennar sja'ldan
’ °S ég sá mjög sjaldan kvæði eftir hana í blöðunum.
jj .' 1 smnum komu þó kvæði eftir hana, bæði i Freyju og
ef ég man rétt. Og árið 1920 hevrði ég, að hún
vií haf.
bréf11 SV° var l):|é í júnímánuði árið 1931, að ég fékk á ný
(jjj fra henni. Þá var hún til heimilis hjá dóttur sinni Soffht
uði j Kylej í Poulsbo í Washingtonríki. Og aftur skrif-
°S sUn lllt!1 °S g°tt bréf í ágústmánuði það sama ár,
nef^n niér þá mynd af sér og dálítið kvæði, sem hún
1' vestan. Síðustu tvö vísuorðin í því eru svona:
„Og haustið, það grætur svo ákaft og oft,
sem ástmey við grafarbeð vinar.“
°S hér
61 bafb nr bréfinu:
k heí eKki ráðið neitt af, hvað ég geri við kvæðin mín.
^ V{\j’ i •
1 eint ekki viss um, að þau væru jtess virði að kosta