Eimreiðin - 01.10.1946, Qupperneq 73

eimreiðin
Ausifirzkar sagnir III.
(Eftir handriti Halldórs Stefánssonar).
M^ezt sá ég þig“.
Frásögn Einars Eiríkssonar jrá EiríksstöSum.
1 árslokin 1879 varð úti á Fljótsdalsheiði á leið milli Fjallssels
°g Skeggjastaða á Jökuldal Guðrún Magnúsdóttir, ættuð úr Skafta-
fellssýslu, systir Halldórs föður Snorra læknis Halldórssonar. Hún
var ekkja eftir Árna Jónsson og liöfðu þau verið um tíma á vist
kjá Páli stúdent Vigfússyni í Hrafnsgerði. Guðrún átti nokkur
efni eftir mann sinn og var, þegar hér er komið sögu, trúlofuð
Þorsteini Jónssyni, er kenndur var við Hriflu í Bárðardal, en hann
var á vist í Hnefilsdal á Jökuldal.
Á Þorláksmessu lagði Guðrún á Fljótsdalslieiði frá lieimili sínu
í Fjallsseli, til að finna festarmann sinn. Hún var með, ásamt
öðrum smávægilegum ferðaföggum, fjögra potta kút af brenni-
víni, sem hún ætlaði að gleðja festarmann sinn með; vissi honum
mundi þykja vænt um að fá slíkan glaðning með öðrum jóla-
fagnaði. Veður var þungbúið og ekki tryggilegt um morguninn,
er hún lagði til heiðarinnar, og vildu heimamenn í Fjallsseli því,
að hún færi ekki þann dag, en liún lét ekki letjast fararinnar.
Hjamfæri var og heiðin því svo fljótfarin sem kostur var gang-
andi manni.
Segir nú ekki af ferð Guðrúnar fyrr en það, að norðan við svo-
Uefnt Sandvatn, austanvert við miðja heiðina, mættu henni tveir
uienn, sem voru á austurleið, Gunnar Helgason frá Þorbrands-
stöðum í Vopnafirði og maður með honurn. Var þá tekið að syrta
Uteir í lofti og veður orðið ískyggilegt og komnar liríðaráleið-
ingar, en ekki föst hríð. Þeim þótti óvænlegt um ferð hennar á
nióti veðri og vildu fá liana til að snúa aftur með sér, en við það
yar ekki komandi. Fóru svo livort sína leið. Veðrið fór harðn-
andi og enti með norðan kafalds snjóbyl. 1 Fjallsel fréttist af
ferð Guðrúnar eftir þeim Gunnari og samfylgdarmanni hans.