Eimreiðin - 01.07.1947, Síða 67

EIMREIÐIN
STEINKOPF-H J ÓNIN
219
kvöldið, til þ ess að spyrja eftir manni sínum og fá að kveðja
hann, ef lienni yrði leyft það.
«Hann var skorinn upp við botnlangabólgu og sefur enn“, sagði
Klio fangavörður.
Frú Steinkopf vissi ekki, livaðan á sig stóð veðrið.
»Var liann þá ekki ... ? spurði hún hikandi.
«Jú, jú, en það verður ekki á morgun. Því var frestað þangað
lil liann verður búinn að ná sér aftur“.
Hún starði á fangavörðinn, undrun, þakklátssemi, næstum
beiðni, spegluðust í stórum augum hennar, gáruðu veikt bros á
fölt og magurt andlitið og rýmdu burt sárasta þreytusvipnum.
Hnn skildi ekki, hvað liafði í raun og veru gerzt, hvernig í öllu
þessu lá, enda komst engin liugsun að önnur en fagnaðareftir-
Vaenting vegna þeirrar fregnar, að ekki ætti að taka manninn
iiennar af lífi daginn eftir. Henni datt ekki í liug, að hann gæti
verið í neinni hættu vegna uppskurðarins.
Ofurlítil von reyndi að liefja sig upp í lijarta liennar, veik
eins og vængbrotinn fugl, sem þráir að lyfta sér til flugs. En
^Un bærðist þar samt og vildi ekki gefa upp lífsþrá sína og
^ eyja, þessi særða von. Fyrst maðurinn hennar átti að fá að
a enn í hálfan mánuð — gat þá ekki eins vel verið, að liann
engi að koma heim aftur, yrði alls ekki tekinn af lífi? Og bún
a 1 á svipstundu lagt nýjan veg inn í framtíðina.
Klio fangavörður skildi, livað hún liugsaði, og liann glevmdi
1 eHt augnablik, að liann var þjónn liins sigrandi réttlætis,
tgurhetja menningarinnar, og hughreystandi orð voru rétt komin
r;iIn á varir lians.
En aðeins augnablik — og svipurinn liarðnaði á ný.
, btaiin minntist þess, er hann liafði sjálfur verið í fangabúðum
Vluanna, illa lialdinn. Hann sá heimili sitt standa í björtu báli,
°n sinn sundurskotið lík. En hann liafði ekki kjark í sér til
Segja neitt, hristi aðeins höfuðið og gekk burt.
^ teinkopf hersliöfðingi liresstist furðu fljótt fyrir ástúðlega
run systur Grace, og eftir nokkra daga var ekki þorandi
að 611 ^ta voPna^an hermann gæta lians nótt og dag, því
8JÚkrahús fangelsisins var ekki nógu tryggilega búið. Ekki