Eimreiðin - 01.07.1947, Blaðsíða 66

218
STEINKOPF-HJÓNIN
EIMltlfllElN
„Ef ég á að skera liann upp“, sagði læknirinn, „verður það
að gerast þegar í stað“.
„Ég ætla að 6pyrja dómarann, hvað gera skuli“, mælti fanga-
vörðurinn. „Ég tek ekki á mig ábyrgðina í svo vandasömu máli“-
Og Klio fangavörður talaði við dómarann og skýrði honum
frá hættu þeirri, sem vofði yfir Steinkopf hershöfðingja, að
hann kynni að andast fyrir aftöku sína, nema til skjótra ráð-
stafana yrði gripið. Dómarinn skildi alla málavöxtu þegar í stað
og kvað í skyndi upp þann úrskurð, að Steinkopf hershöfðingi
skyldi skorinn upp án tafar og aftöku lians frestað, unz hann
væri orðinn frískur aftur.
Dillon læknir hafði búizt við þessum málalokum og skýrði nú
hjúkrunarkonunni frá því í fám orðum, hvað stæði til. Hjúkr-
unarkonan, systir Grace, var ekki vön að velta lengi fyrir sér
skipunum Dillons læknis, lieldur framkvæma þær þegar í stað,
enn síður mundi liún leyfa sér að rökræða þær og allra sízt
mótmæla þeim. En í þetta sinn lienti hana það, sem aldrei hafði
komið fyrir áður í margra ára samstarfi þeirra, henni féllust
hendur, í stað þess að taka til starfa. Hún leit stórum, spyrjandi
augum á lækninn, og áður en liún vissi af, hafði hún sleppt
hugsun sinni lausri fram á varirnar:
„Já, en á ekki að taka liann af lífi í fyrramálið?11
Dillon læknir leit snöggt við. Varirnar bærðust, eins og liann
ætlaði að segja eitthvað. En liann sagði ekkert, aðeins hnyklaði
brýnnar, ræskti sig ofurlítið, bandaði hendinni óþolinmóðlega,
vatt sér við með snöggri lireyfingu. Svo var því samtali lokið, og
þau tóku bæði til starfa, þögul og ákveðin. Þau höfðu oft áður
lijálpast að því að bjarga mönnum úr dauðans greipum.
Og meðan Steinkopf hershöfðingi lá á skurðarborðinu, beitti
Dillon læknir allri snilld sinni til að bjarga lífi lians, og honuin
datt ekki eitt augnablik í hug að binda endi á ævi hins dænida
manns, þó að liann hefði getað gert það með einu svo litlu hnífs-
bragði, að jafnvel systir Grace hefði ekki orðið þess vör.
Enginn veit, livað hún hugsaði, meðan hún dreypti svæó'
lyfinu í svampinn yfir vitum sjúklingsins.
Skurðurinn tókst ágætlega, og hershöfðinginn var lagður 1
mjúkt sjúkrarúm, svo að honum gæti batnað.
Þannig sótti frú Steinkopf að, er hún kom í fangelsið un>