Eimreiðin - 01.07.1947, Blaðsíða 81

EiMREIÐIN
RADDIR
233'
betta tilliæfulaust. Mér hom því
dálítiíj einkennilega fyrir, þegar
bér birtiS kafla úr bréfi Gísla
Jénssonar, þar sem því er haldið
fronn, að faðir minn hafi talið
soguburð henna sannan. Þykir
roér mikið líklegra, að hann hafi
laft í huga frændsemi við frú
Guðrúnu Finnsdóttur eftir öðrum
leiðum.
Eg hef nú látið verða af því
aá athuga kirkjubókina frá Valla-
nesi, í því skyni að vita hvort
n°kkuð mætti fræðast af henni um
, n"-ái þessa máls, og læt ég hér
a eftir getið þess, sem ég hafði
uVp úr þeirri athugun:
Þ- 23. nóvember 1831 voru gift
tvenn hjón:
^ /• Eyiólfur Jónsson 51 árs,
°ndi á Gíslastöðum, og Oddný
,smundsdóttir 23 ára, bústýra
ans, á sama stað.
_ Þórður Eyjólfsson, sonur
. ^,°^s’ ára, grasbýlismaður
' islastöðum, og Margrét Eyjólfs-
°^r’ 31 ars, bústýra hans.
l8o^r^Ur 1®' september
fi °■ 0fir var sonur Eyjólfs og
ard' ^°nU ^anS’ Guðlaugar Þórð-
ottwr. Bjuggu þau á Ketils-
jg1171’ f>egar hann fæddist.
Ei ■•/ (e^ruar 1832 fæddist þeim
lifð' x Odd"1!IÍU sonur, sem
hai a^etns einn sólarhring. Féklc
rnundu^rn °^ Var nefn^ur ^s"
fædd^ efttr> 14- febrúar 1833,
°g •'V° ^uðlaug Eyjólfsdóttir,
efti>lr* ^lUn ^afa verið heitin
^ fjjrri konu föður síns.
EVÍólfSU vtr^st mega' ráða, að
þar . Ur _ var ekki „vinnumaður
búi 1 .SVeitinni“, heldur hafði búið
fjórðlnU ^ð Wíwwsía kosti aldar-
l"g, þegar þau giftust, og
í öðru lagi, að hað getur ekki
verið rétt, að til hjónabands hans
og Oddnýjar hafi verið stofnað
út af væntanlegri fæðing Guð-
laugar. Ef til vill hefur þessi
kvittur komið upv í sambandi við
drenginn, sem fyrst fæddist, og
svo síðar færzt yfir á systur
hans“.
Stefán Einarsson.
ENN UM HÁKARLA-BJARNA.
Til viðbótar smágrein um þetta
efni í síðasta hefti Eimreiða/rinn-
ar, má geta þess, að hið svokall-
aða Eiðaver, innan við Krosshöfða
hjá Unaósi, hefur ávallt verið
kennt við útgerð Eiðamanna og
Margréti riku, dóttur Þorvarðar
Bjarnasonar á Eiðum. Þorvarður,
faðir hennar, sonur Hákarla-
Bjarna, sem flutti til Njarðvíkur
árið 1509, gifti dóttur sína, Hólm-
fríði, miklum sjósóknara, eins og
þeir feðgar voru sjálfir. Maður
Hólmfríðar var sem sé Björn
skafinn, og mun hin forna merk-
ing auknefnis hans vera sú, að
Björn liafi verið skörungur mikill,
djarfur og áræðinn til sjósóknar.
Dálítillar ónákvæmni gætir í nið-
urlagi áðurnefndrar smágreinar
minnar um Hakarla-Bjarna, þar
sem rætt er um Hall, síðasta ætt-
legg Bjarna i Njarðvik. Þar sem
sagt er að stór ættleggur sé frá
honum kominn, er átt við Hákarla-
Bjarna, en ekki Hall. Má þó vel
vera, að það geti verið rétt, að
frá Halli sé einnig stór ættleggur
kominn, en því máli er ég ekki
nógu kunnugur til þess að vilja
um það nokkuð fullyrða.
Guðmundur Bjarnason.