Eimreiðin - 01.07.1947, Qupperneq 27

EllÆREIÐIN
BYLTINGAMAÐUR
179
I*a3 var3 óvenjulega lieitt í ve3ri þennan dag. Algert logn var,
°g hitinn á enginu, sem lá í krikanum milli grjóthólanna, var
aht a3 því óþolandi. Allir fóru úr skyrtunum vi3 og vi3, nema
Jorundur. Unglingarnir voru á sundfötum. HeyiS brakþoma3i.
Svo var því ýtt saman me3 rakstrarvél og sett í sæti. Menn
ePptust vi3, en liitinn var til ama. Stúlka kom me3 vel kalda
8ýfublöndu a3 heiman. Ég þambaSi sýruna eins og dauSþyrstur
eýðimerkurf ari.
' ' Drekktu ekki of miki3 af sýrunni, þú verSur máttlaus af
eilni, sagSi Jónas liúsbóndi minn.
Ég lagSi frá mér bollann, tóman.
En þegar lei3 á daginn, brá fyrir dálitlum sorta í suSrinu, og
Jókst hann nokkuS. Húsbóndinn og kaupamaSur einn, nokkuS
aldur, gutu liornauga til skýjaflókans.
Rigning á leiSinni, sög3u þeir.
Jömndur böfSum líti3 liitzt um daginn. Vi3 vorum báðir
1 dreifarakstur, en alllangt livor frá öðrum. Mér varð stundum
j ,U, hans. Mér sýndist beldur draga af lionum, þegar á daginn
ei • Hann var vel brattur um morguninn; var þá í sínu bezta
t aPb en nú var eins og þetta hefði breytzt. Var liann að lmgsa
sjavarins, kælunnar af bafinu og tilbreytingarinnar, þegar
»0,Mi3 var í erlendar liafnir? Ef til vill var hann að bugsa um
,eu’ 8em alltaf drakk með, en aldrei sá á. Eða blóta, með sjálfum
U beyskap og öllu, sem að honum laut. Einhvern veginn atvik-
ls| það svo, að viS Jörundur nálguðumst livor annan í dreif-
»mi.
~~~ Rvað er klukkan? spurði Jörundur.
~~~ Rúmlega liálf fjögur.
~~~ Rví í fjandanum er ekki komið með kaffið!
Jörundur var nú ýrður á svip. Hann brosti alls ekki, og
^ citið var nú komið aftur á linakka. Hann var dræmur í
re>fingum, en talsvert sveittur, enda aldrei þurrkað sig eins
°g aðrir
*
anzaði því til, að kaffið yrði vafalaust sótt við hentugt
^kifæri.
J°rundur fussaði.
^Etaf syrti meir og meir í lofti. Nú voru allir nokkurn veginn