Eimreiðin - 01.07.1947, Síða 29

EIMReiðin
BYLTINGAMAÐUR
181
'— Já, þeir mega passa sig. Einn góðan veðurdag koma bolsé-
vikkarnir og taka allt saman. Ég er sjálfur bolsévikki, og það
v®r3a áreiðanlega margir, sem taka þeim vel, þegar þeir koma.
í’á verður lifað öðruvísi, liugsað um okkur, liugsað um mann-
®kapinn — — —.
Jörundur lierti sig nú sem mest og liallaðist fram á hrífuna.
Ég skal segja þér, að ég er svo æstur, að mér er alveg sama
l)ó að karlarnir hérna fái á hann. Það þarf að liugsa meira um
,T|aiinskapinn, og það verður gert, þegar við erum búnir að
taka allt það heila. Ég er svo æstur, að ég gæti tekið lirífuna þessa
°g mölvað hana í tvennt — svona-------------.
JJétt í þ ví að Jörundur sleppti orðinu og bafði um leið lagt
krífuna þvert yf ir lmé sér, eins og bann ætlaði að brjóta hana,
skeiVi óvæntur atburður. Jónas bóndi skauzt fram við liornið á
8atunni, rétt lijá Jörundi. Bóndinn var löðrandi sveittur og eld-
rauður í framan. Hann stóð frammi fyrir Jörundi, bár og þrek-
'axinn. Hann var berliöfðaður, en svitalækirnir streymdu niður
Vangana og liálsinn, ofan í opið skyrtuliálsmálið.
Brjóttu lirífuna!
Jörundur lét linéð fallast, og lirífan lafði í hendi hans. Það
Var k’kt og liann tæki á sig allt annan svip í einu vetfangi, líkt
bann drægist allur saman. Hann stóð boginn í linjánum.
askeitið var að renna út af liöfðinu, og munnurinn opnaðist.
^Hnars hreyfði hann sig ekki.
~~ Brjóttu hrífuna!
JJóndinn var næstum ferlegur ásýndum. Það var eins og
skyrtan væri að springa utan af lionum. Hann stóð bálfboginn
iramnii fyrir Jörundi. Hann hélt á lirífunni í annarri hendinni,
eiT hin hendin var kreppt. Það var líkast því að bóndinn stækkaði
j^lur. M(jr 1, af<\i aldrei áður fundizt liann jafn herðamikill og
raftalegur. En Jörundur minnkaði. Mér sýndist liann báls-
^jórri, búkminni og útlimastyttri en áður. Bóndinn var eins og
8t°r hamar, Jörundur eins og lítill steðji.
. Maður má þó--------------, stamaði Jörundur. Hann komst ekki
eiTgra.
JJóndinn tók snöggt viðbragð og anzaði liranalega: Hvað er
a^’ 8em þú ekki mátt?
Svo var líkt og bóndinn áttaði sig jafn skyndilega og liann