Eimreiðin - 01.04.1953, Síða 88

160
RITSJÁ
EIMREIÐIf'
visu hafði veturinn, víða um land,
verið harður, en allt bjargaðist þó
sæmilega af með hjálp ríkis og ann-
arra. Kvæði þetta er vel gert og ljóð-
rænt, en líklega er tilefni þess hin
kommúnistíska lifsskoðun höfundar.
Fleiri kvæði Braga eru all-góð. Áhrifa
gætir frá H. K. Laxness, og er ekki
til bóta né prýði, þvert á móti. Allar
stælingar, hvort sem er á Einari
Benediktssyni, Davíð Stefánssyni,
Laxness eða öðrum, verður til ómynd-
ar og leiðinda þeim, er lesa. —• Bragi
leitar að nýju formi fyrir hugsanir
sínar, er það virðingarvert að vísu,
en tekst ekki vel. Langbeztu kvæði
hans eru ort eftir islenzkum brag-
reglum. Tilraunir hans til „prósa“-
ljóða eða rimleysu verður fálm, og
það er þýðingarlaust að reyna að
vekja upp máttlausa drauga frá tím-
um Baudelaire (d. 1867). Ljóð í
óbundnu máli geta farið vel sem inn-
skot í skáldsögur og leikrit, sé smekk-
lega og skynsamlega frá gengið. Má
i því efni benda á þá Jóhann Sigur-
jónsson, Kamban og Sigurð Nordal,
sem hafa brugðið slíku fyrir sig ó
listrænan hátt. En einstœS „prósa-
ljóð“ eru auðvitað all-oftast leiðinleg
botnleysa, tilgerðarlegt slúður og
skoplegar myndir af einhverjum
óskapnaði, og tel ég óvist að skáldin
skilji alltaf sjálf um hvað þau eru
að yrkja. Ég held að þessi órimuðu
ljóð, hvort sem um er að ræða alger
„prósaljóð" eða efnið er sett upp í
línur (oft eitt orS í línu) stafi af
vanmætti ó því að ná ljóðrænu formi
eftir hefðbundnum hætti. Ættu menn
að varast slikt. — En Einar Bragi
hefur skáldgáfu, sem verð er athug-
unar, og vona ég, að hann „nái sér
á strik“ og gerist gott skáld.
Kristján Röðuls er lítið skáld, lóg-
kúrulegur og leiðinlegur nuddari uB1
bölvun þess, að til eru menn, se®
eiga til hnifs og skeiðar. Ég get rneð
mínum bezta vilja ekki fundið eiR
einasta gott kvæði í bók hans, sein
nefnist Svart á hvítu og er með blað'
síðutali. Hún er 104 bls., skrautútgáfa
ó þykkum myndapappír, myndskreyh
af atóm-málaranum Jónasi E. Svafar'
Einnig eru í bók þessari mörg kvse®1
um hina hræðilegu Ameríkana, sen'
landi voru stafar hin mesta hætta af>
að hans dómi! En allt er þetta kollótt
og sviplaust.
Þorsteinn Jónsson■
SKRÁR ÞJÖÐSKJALASAFNSINS
I og II.
Með þessum skrám er hafið frani'
hald ó skrám þeim yfir skjöl og baek'
ur Landskjalasafnsins, sem dr. J1”1
Þorkelsson, þjóðskjalavörður, hóf a®
gefa út 1903, en þeirri útgáfu laU^
árið 1917.
Fyrra bindi þeirra tveggja, seI!l
út eru komin af þessum framhald5'
skrám, kom út 1952 og er yfir skjal*
safn landlæknis fró árunum 1760
1946. Hefur dr. Björn K. Þórólfss011
ritað skrá þessa ásamt inngangi.
Siðara bindið, sem út kom í ár, ef
yfir prestsþjónustubækur og sóknar
manntöl, með inngangi eftir Jo!l
Guðnason, þjóðskjalavörð.
1 skrám þessum er mikinn fr°®
leik að finna og báðar nauðsynleS01
handbækur fyrir alla þá, sem 1’)°°
skjalasafnið nota, og aðra fræðimeI111
á íslenzka sögu, ættfræði og önnuf
þjóðleg efni.
Sv. S.