Eimreiðin - 01.04.1953, Qupperneq 40

Sjónvaipið og íiéttablöðin
1 Eimreiðinni 1898, eða fyrir fimmtiu og fimm árum, birtist grein, sei11
heitir FréttaþráSurinn. Þar er verið að ræða undirbúning að því að leggl8
sæsima til Islands. I greininni segir meðal annars:
„Fréttaþráðarfélagið lætur nú í sumar rannsaka lendingarstaði fyrir sse-
simann, og mannvirkjafræðingur verður sendur til Islands, til þess að rartO'
saka legu landþráðanna og gera áætlun um kostnað við lagning þeirra. G®11
nú stjórn fslands lofað þvi fjárframlagi, sem á vantar til landþráðanna-
mætti að öllum líkindum byrja að vinna að þeim nú í haust (útvega efm 1
stengur o. s. frv.), og má þá gera ráð fyrir, að verkinu yrði lokið um haustiS
1900, svo landið gæti byrjað nýju öldina með því að heilsa upp á heiniin11
með fréttaþræði."
Þegar haft er í huga, að ekki er nema hálf öld siðan verið var að r®ð®
um likur til þess að koma fslandi í simasamband við umheiminn, þá er þa®
ævintýri likast, hve stórkostlegum breytingum til bóta fréttaþjónustan hefu1
tekið á skömmum tima hér á landi. Um siðustu aldamót bárast fréttir fra
öðrmn löndum ekki hingað til lands nema með margra vikna og jafnvel
mánaða millibili. Nú berast þær hingað samdægurs og atburðirnir, sem
er sagt, gerast.
Fréttaþráðurinn til fslands kom að visu ekki eins fljótt og bjartsýnir inen11
vonuðu. Það tók langa og harða baráttu, áður því verki væri lokið. En eft>r
að sæsíminn til íslands var opnaður, árið 1906, breyttist fljótlega öll frétt®'
þjónusta í landinu. Einkum nutu blöðin góðs af honum. Fréttaþjónusta þeirra
batnaði mjög. Simasambandið við útlönd — og innanlands — hefur sífeH1
verið að taka framförum, og nú er svo komið, að fréttir berast hvaðanaeva
úr heiminum, þegar eftir að atburðirnir gerast, i símskeytum, með talsan1'
bandi og frá útvarpsstöðvum. Nú síðast er sjónvarpið komið til sögunna1"-
En það sýnir atburðina þar sem þeir gerast og um leið og þeir gerast. Þar
með er hámarki fréttahraðans náð.
Um leið og þessu hámarki fréttahraðans er náð, ógnar alvarleg hætta
útvarpi, kvikmyndahúsum og ekki sízt fréttablöðum nútímans. Hættan er 1
því fólgin, að fólkið hirði ekki lengur um að hlusta á útvarp, fara í bíó eða
lesa fréttir blaðanna, þar sem sjónvarpið gerir mönnum kleift að sjá hein18
hjá sér atburðina, sem eru að gerast.
Vafalaust kemur að því fyrr eða siðar, að sjónvarp hefjist hér á landr
annaðhvort í sambandi við Ríkisútvarpið — og þá rekið með einkarétti ríklS'
ins, eða undir stjórn sjálfstæðra samtaka eða félaga. Verði fyrri hátturin11
upp tekinn, að Ríkisútvarpið fái einkarétt á allri sjónvarpsstarfsemi hér 8