Eimreiðin - 01.04.1953, Síða 44

116
OG EVRÓPA GLEYMIR
EIMREIÐI1*
upp að bólvirkjum hafnanna.
Þið mæðið á steypunni
og smjúgið þá naglreknu viði,
sem við — við, sem allir erum dauðir,
strituðum við að höggva og fella saman.
Um nœtur, þegar eldhríðin duncli látlaust,
felldum við okkar skjólgóðu skóga.
Og angistin tætti okkur upp til agna,
ef stofnarnir ceptu of hátt,
er þeir féllu.
Við drógum með okkur stokka
nieð ógn og skothylkjum.
Við grétum og létum bugast,
en hófumst handa að nýju.
Við hömruðum saman bryggjur
og hlóðum hafnargarða,
en okkur auðnaðisl ekki að sjá skipin,
sem komu með frelsið,
við uppfyllingar okkar.
Okkur auðnaðist aðeins
að vera jarðaðir.
V.
Já, halda skal stefnu hávestur,
. . . . það er skipun skipananna;
og vélin er hlýðin og sterk.
Halda skal stefnu hávestur,
meðan nætureyktirnar líða,
því að á morgun hefst að nýju
saga þúsund-ára-ríkis.
VI.
Aðeins eitt Ijós hér logar,
og löngum ei heyrist orð,
enginn hér er á verði,
og enginn við sljórn um borð.