Eimreiðin - 01.07.1953, Qupperneq 57

EIMREIÐIN
ÞORSTEINN ö. STEPHENSEN
209
konsúll í „Uppstigningu“ eftir Sigurð Nordal, Brynjólfur biskup í
»Skálholti“ eftir GuSmund Kamban, Hlopov fræSslufulItrúi i „Eftir-
litsmanninum14 eftir Gogol og Voltore í „Volpone“ eftir Zweig og Ben
Jonson. Leikritin sjálf eru öll í tölu hinna merkari við'fangsefna Leik-
félags Reykjavíkur og leikur Þorsteins athyglisverSur og eftirminnileg-
,lr. Þó að t. d. hlutverkið í „Uppstigningu“ sé ekki ýkja mikið, þá þarf
svipast talsverl rækilega um í annálum leiklistarinnar hcr til þess að
Onna jafn góðlátlega skemmtilega skopstælingu á sjálfbirgingsskap og
smáborgarahroka og Þorsteinn leiddi fram hjá Davidsen konsúl.
Samt mun það vera svo, að
mörgum áhorfanda, sem fylgzt
hafði gjörla með leiklistarferli
Þorsteins, kom það nokkuð á
óvart, hvernig hann fór svo að
segja hamförum úr hlutverki í
hlutverk síðustu árin, fisléttur ver-
aldarmaður í heimilisföðurnum og
dómaranum í „Elsku Rut“, hníf-
skarpur umhótamaður og þjóðfé-
lagsrefsari í „Marmara“, aldur-
hniginn og lífsþyrstur siðbótar-
klerkur í „Önnu Pétursdóttur“,
steinrunninn austurlenzkur harð-
stjóri í „Pi-pa-ki“ eða barnslega
sjálfglaður hirkidómari í „Ævin-
týri á gönguför“. Skýringin finnst
mér liggi í því, að engin þessi ein-
kunn sé einhlít eða algild fyrir
viðkomandi hlutverk. Á liak við
Þorsteinn ö. Stephensen sem Jean þær allar er persónuleiki Ieikar-
^aljean og Brynjólfur Jóhannesson ans, sem bregöur yfir þær hirtu
sem Javert í „Vesalingunum". hins mannúðlega skilnings, hinn-
ar góölátlegu mannhætandi sam-
*>yggðar. Þessa strengi knúði Þorsteinn Ö. Stephensen samt sterkast
°g með mestum litbrigðum í hlutverki galeiðufangans Jean Valjeans
* oVesalingunuin“ eftir Victor Hugo, í leikgerð Gunnars R. Hansens.
í þessu mikla verki, sem tekur yfir áratugi í viðburðaríkri mannsævi,
Var leikur Þorsteins ekki eins heilsteyptur og t. d. í samfelldri „augna-
kliksmynd“ líkri Davidsen konsúl, en á köflum reis Ieikur hans hærra
en 1 nokkru öðru hlutverki, sem hann hefur leikið.
Síöustu árin hefur Þorsteinn fært sönnur á, að hann er afburða-
leikari, ef það var ekki ljóst áður, meðan hann var tiltölulega sjaldséður
gestur á leiksviðinu hér. Það er lilhlökkunarefni, að hann á áreiðanlega
eÖir að skapa margar svipmiklar persónur og leiöa fram til sigurs á
öðru helzta leiksviði landsins — í gömlu Iðnó. L. S.
14