Eimreiðin - 01.07.1953, Qupperneq 75

EIMREIÐIN
KYNGLÆPIR
227
tekinn gildur gegn framburði fangans, og yfirvöldin neituðu að
íallast á réttmæti kærunnar. Fanginn var látinn laus skilmála-
laust. Og þó átti hann þrjátíu ára afbrotaferil að baki! En svo
leit út sem engin lög væru fyrir því að halda mætti manni í
fangelsi, sem sannur var að sök um að hafa í þrjá áratugi afvega-
leitt fjölda unglinga og bama.
Hvert sem litið er, gefur að líta sama eftirlits- og ábyrgðarleysið
í þessum málum. Sambandsstjómin, sem styrkir sérstakan félags-
skap (ekki með öllu skoplaust nefndan Þjóðvarnar-deildina) til
að berjast gegn atvinnuskækjulifnaði, hefur ekki einn einasta
opinberan starfsmann til verndar konum og börnum gegn kyn-
ferðisafbrotum.
Poreldrarnir, sem þó eiga mest á hættu, sýna heldur ekki þann
áhuga, sem ætla mætti, heldur reynist viðleitni þeirra oítast
vandræðalegt fálm — eða þá þögnin ein. Nýlega kom fyrir mál
eitt í Atlanta, þar sem það vitnaðist, að flokkur gagnfræðaskóla-
nema hefði gert sig sekan um fyrirlitlegt athæfi. Við rannsókn
^Rálsins fyrir unglingadómstólnum sannaðist, að tíu piltar frá
góðum og heiðvirðum heimilum hefðu stofnað „saurlífisfélags-
skap“. Garland Watkins, dómari, lét þá í réttinum kalt og
ákveðið eftirfarandi staðhæfingu í ljós:
>,Ekki einn einasti af feðrum eða mæðrum þessara drengja
Hafði nokkum tíma veitt þeim hina minnstu fræðslu eða leið-
óeiningu í kynferðismálum."
Staðhæfing dómarans er mikilvæg og í tíma töluð. Fræðsla í
kynferðismálum er mikilvægt atriði til að koma í veg fyrir af-
órot. Og málið er nú orðið þannig vaxið, að allir verða að leggjast
á eitt um að bjarga því við. Það eru ákveðin skref, sem verður
að taka — áður en það er orðið of seint. En fyrst verðum vér að
horfast í augu við ljótan og ógeðslegan veruleikann eins og hann
er> alveg án undanbragða og feimnislaust.
Þaer sundurliðuðu tillögur, sem hér fara á eftir, hef ég gert í
sarnræmi við rannsókna-niðurstöður þær, sem ég hef komizt að
Urn böl kynferðisafbrotanna. Þeim tillögum þyrfti að hrinda í
framkvæmd tafarlaust. Lesið þær með athygli og ræðið þær við
aðra, foreldra, kennara og á fundum og í félögum manna og
kvenna um allt land, allra, sem bera heill þjóðfélagsins fyrir
ðrjósti.
Munið, að tillögurnar eru til orðnar eftir viðræður og rann-
sóknir í 30 stórborgum — í samráði við lögreglu og opinbera
gæzlumenn, foreldra og sálsýki-lækna, kennara og uppeldisfræð-