Eimreiðin - 01.07.1953, Qupperneq 78

230
KYNGLÆPIR
EIMREIÐIN
Tökum annað sams konar dæmi frá sama tíma og úr sömu
borg. Salvadore Ossido hafði setið átján mánuði í fangelsi fyrir
glæpsamlega árás á 14 ára gamla stúlku. Skömmu eftir að hann
varð laus, var hann aftur tekinn fastur fyrir að ráðast á kven-
mann í neðanjarðarbrautarlest. í þriðja sinn var hann tekinn
fastur fyrir að svívirða 12 ára gamalt barn, sem hann hafði
fengið augastað á. Og enn var hann látinn laus. Sextán dögum
síðar fannst stúlkan Einer Sporrer svívirt og myrt eftir hann.
Þá fyrst er hægt var að ákæra hann fyrir morð, var talið hægt
að fullnægja réttlætinu. Ossido var dæmdur til lífláts og tekinn
af lífi í rafmagnsstólnum í Sing Sing fangelsinu.
Samkvæmt lögum þeim, sem nú gilda í fjórum hinum áður-
nefndu ríkjum, hefðu þeir Marks og Ossido aldrei verið látnir
lausir eftir fyrsta glæp þeirra. Þeir hefðu fengið varðhaldsdóm
til óákveðins tíma og setið inni, unz tekizt hefði að lækna þá, —■
og ef það hefði ekki tekizt, hefðu þeir setið í haldi til æviloka.
6. Sú aðferð, að fella „samnings“dóma í kynglæpamálum verður
þegar í stað að leggjast niður.
Með „samnings“dómum á ég við samkomulag við fangann um,
að ef hann játi afbrot umsvifalaust, fái hann vægan dóm, en
með þessari aðferð losnar ríkið við fyrirhöfn þá og kostnað, sem
því fylgir að sanna upphaflegu ákæruna. Rannsókn á kynferðis-
afbrotum, sem komu fyrir rétt í New York á hálfu ári, leiddi í
ljós, að þessari „samnings“-afðerð var beitt í 82 málum þessarar
tegundar af hverjum hundrað, sem tekin voru fyrir. Ef til vill er
þetta nokkurn veginn gilt sýnishorn af rekstri þessara mála hvar-
vetna í Bandaríkjunum. Aðferðin er náttúrlega einföld, kostnaðar-
lítil og skjótvirk í framkvæmd. Yfirvöldin vilja hespa þessi mál
af sem skjótast og með sem minnstu umstangi, — losna við
ófögnuðinn sem fyrst.
En nú skal nefnt dæmi um, hvaða afleiðingar slík aðferð getur
haft. Nýlega var maður nokkur, sem þrívegis hafði komizt undir
manna hendur fyrir kynferðisafbrot og í öll skiptin dæmdur sam-
kvæmt „samnings“-aðferðinni, látinn laus eftir þriðju innisetuna.
Skömmu síðar brauzt hann inn í svefnherbergi ungrar stúlku,
sem hann hafði fylgt heim af dansleik, fyrsta dansleiknum, sem
hún hafði sótt um ævina, og neyddi hana til fylgjulags, með því
að ota að henni opnum hnífi og hóta að skera hana á háls. Stúlk-
an er enn fárveik af taugaáfalli því, sem hún hlaut við árásina,
en „samningsaðilinn“ bíður enn einu sinni dóms. Ætli yfirvöldin
felli „samnings“dóm yfir honum í þetta skipti eða ekki?