Eimreiðin - 01.10.1954, Síða 10

LJÚS HEIMSINS.
ólin eru að koma um gervallan kristinn heim, sem svo er
nefndur. Enn einu sinni koma þau með birtu sína og friS
inn í skammdegismyrkrið hér norður á Fróni. Það er mikið
talað um breytingar og framfarir á vorum dögum. Og víst er
um það, að miklar eru þær orðnar, breytingarnar og bylting-
arnar í þjóðlífi voru, síðan vér, sem nú erum fulltíða, lifðuni
vor fyrstu jól. Ysinn og þysinn er meiri en þá, margfalt meiri.
Þægindin eru meiri, bin ytri hlið lífsins glæstari. En jólin sjálf
i hjörtum vor mannanna eru engum breytingum háð. Yér getum
ætíð þekkt þau á þeim geðblæ barnslundarinnar, sem grípur
oss við hverja nýja komu þeirra. Ef vér verðum ekki þessa geð-
blæs vör, lifum vér ekki nein ný jól. Boðskapur jólanna er se
hinn sami.
Stjörnuspekin — astrológían — var sú vísindagrein, sem mestr-
ar virðingar og trausts naut í hinum víðfrægu dulfræðaskólum
Forn-Egypta, Indverja og annarra menningarþjóða fornaldar.
Vitringarnir þrír úr Austurlöndum, sem komu langar leiðir til
að hylla nýfætt sveinbarn í jötu austur í Betlehem fyrir nálega
tveim árþúsundum, voru úr hópi fræðara við slíka skóla. Þeir
komu til Jerúsalem og sögðu: „Hvar er hinn nýfæddi Ciyðinga-
konungur? Því að vér höfum séð stjörnu hans austur frá og
erum komnir til þess að veita honum lotningu.“ I Mattheusar-
guðspjalli er ennfremur skýrt frá því, að þeir hafi haldið áfram
til Betlehem og leitað þar, unz þeir fundu barnið. „Og þeiv
gengu inn í húsið og sáu barnið, ásamt Maríu móður þess, og
féllu fram og veittu því lotningu. Og þeir opnuðu fjárhirzlur
sinar og færðu því gjafir: gull, reykelsi og myrru.“ Þeir sáu —
samkvæmt helgisögninni — af ljósi stjörnunnar í austri, að spá-
maður mikill var fæddur í mannheim. Þó að fræðigrein þeirra
sé nú vart viðurkennd lengur, þá hefur forspá þeirra um mikil-